فراموشخانه : نگاهی به زندانیان فراموش شده ی سیاسی ؛دانشجویی ؛عقیدتی و قومی امروز ایران

یک ماه پس از آزادی ۶۱ زندانی سیاسی و روزنامه نگاران شناخته شده ای چون نسرین ستوده، امین زاده، فیض اله عرب سرخی، مهسا امرآبادی، احمد زید آبادی و عیسی سحرخیز روند آزادی زندانیان سیاسی- عقیدتی ایران ادامه پیدا نکرده است.  با وجود وعده های تبلیغات انتخابی حسن روحانی و نیز ابراز امیدواریش در سفر به نیویورک و در گفت و گو با یک روزنامه نگار آمریکایی که گفته بود : «تلاش برای آزادی سایر زندانیان هم ادامه می‌یابد».
آمار دقیقی از شمار زندانیان سیاسی -عقیدتی فراموش شده و ناشناخته تر در زندان‌های ایران وجود ندارد. با این حال محمد نوری زاد روزنامه نگار وبلاگ نویس وکارگردان و فیلمنامه نویس که خود به دلیل نگارش نامه‌هایی خطاب به علی خامنه ای مدتی زندانی بود شمار زندانیان سیاسی و عقیدتی بهاییان نومسیحی ها سنی‌ها و دراویش گنابادی را بیش از هزار نفر می‌داند.

تقی رحمانی روزنامه نگار، نویسنده و زندانی سیاسی ملی مذهبی، نزدیک به یک سوم عمرش را در زندان‌های ایران گذرانده و سرانجام در بهمن ماه ۱۳۹۰ از طریق مناطق غربی ایران خارج شده و در فرانسه اقامت دارد. وی زندانی سیاسی را گروگان شرایط سیاسی کشور می‌داند و در این میان به باور او زندانیان گمنام و فراموش شده وضعیت بدتری دارند.
و دیان علایی هم پس از اشاره به وعده انتخاباتی حسن روحانی مبنی بر تدوین منشور شهروندی ابراز امیدواری می کند که این وعده عملی شود و معتقد است  که تنوع گوناگونی نگاه‌ها به موضوع زندانیان سیاسی و عقیدتی و کسانی که در حصر قرار دارند، نشان از اهمیت ویژهٔ این مساله در فضای سیاسی اجتماعی ی امروز ایران دارد.

[podcast]http://www.zamahang.com/podcast/2010/20131013_Iraj_ZendanianFaramushshode_Iran.mp3[/podcast]