در ادامه روند آزادی برخی از زندانیان سیاسی در ایران، عیسی سحرخیز، از چهره‌های شناخته شده مطبوعاتی کشور از زندان آزاد شد. روندی که به نظر می‌رسد در ادامه برخی از تحولات در عرصه سیاست داخلی و خارجی، نوید بخش فضایی بازتر در عرصه سیاسی کشور باشد. اما روز چهارشنبه رئیس قوه قضائیه در ایران در اظهاراتی که تناسب چندانی با فضای سیاسی فعلی کشور نداشت، به تهدید مخالفان و منتقدان حکومت پرداخته و اعلام کرد که آزادی برخی از زندانیان امنیتی ارتباطی با مسئله انتخابات اخیر ندارد و همچنین تاکید کرد که نظام اجازه ورود دوباره به عرصه سیاسی کشور را به فتنه گران نخواهد داد. صادق لاریجانی همچنین تاکید کرده که شورای نگهبان از ورود حامیان جنبش سبز به مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری جلوگیری خواهد کرد.
اما این اظهارات در چنین شرایطی به چه دلائلی اتخاذ شده‌اند؟ آیا این مسئله نشانه‌ای از بروز اختلاف در هیئت حاکم ایران بر سر گشودن نسبی فضای سیاسی است؟ آیا ممکن است رئیس قوه قضائیه از عواقب آزادی زندانیان سیاسی و گشایش نسبی در فضای سیاسی نگران باشد؟ آیا این اظهارات می‌تواند به معنای متوقف شدن روند آزادی زندانیان سیاسی تلقی شود؟
درباره این موضوع با رضا علیجانی، تحلیلگر مسائل سیاسی در پاریس گفتگو کردیم و نظر ایشان را نسبت به دلائل اظهارات اخیر رئیس قوه قضائیه ایران جویا شدیم.
[podcast]http://www.zamahang.com/podcast/2010/20131004_RezaAlijani_IsmaeilJalilvand.mp3[/podcast]
در مورد آقای صادق آملی مساله دیگری هم وجود دارد. ایشان از ناکجای حکومت رئیس قوه قضاییه شد و در بدترین شرایط با زندان و اعدام و شکنجه، به بدترین وجه برخورد کرد، خیلی سریع برای حفظ مقام در حالی دستش به خون آلوده شد، حالا احتمال چرخشِ خواسته و ناخواسته در رفتار حکومت وجود دارد. طبیعتاً این تغییر با کارنامه‌یی که برای خود رقم زده، وجه ترسناکی از آینده برایش ترسیم می‌کند، برای همین می‌خواهد شرایط را حفظ کند. بخصوص اگر راه به سمتی باشد که مردم روزی بتوانند مطالبات‌شان را تا محاکمه برخی مقامات که در قتل و تجاوز و شکنجه دست داشتند پی بگیرند.
رویا / 04 October 2013