جمعه ۲۰ مهر ۱۴۰۳، آخرین روز محکومیت ۱۵ ساله مریم اکبری منفرد، دومین زن با مدت حبس طولانی در ایران بود.
در ماه‌های اخیر وزارت اطلاعات پرونده جدیدی علیه این زندانی سیاسی و از خانواده‌های دادخواه کشتار زندانیان سیاسی در دهه ۱۳۶۰ گشود تا او همچنان پس از ۱۵ سال بدون مرخصی در زندان بماند.
حسین تاج، وکیل او در این‌باره گفت:
۱۵ سال حبس با تبعید بدون حتی یک روز مرخصی تمام شد. طی این سال‌ها چند پرونده علیه موکلم تشکیل شد که با حکم برائت مختومه شد، اما آخرین پرونده بدون ارائهٔ مستندات منجر به محکومیت دو سال حبس اجرایی شد. بر اساس قانون محل تحمل دو سال حبس باید تهران باشد.
مریم اکبری منفرد که در این مدت حتی یک روز هم به مرخصی اعزام نشده، در تیرماه سال گذشته با گشایش دو پرونده جدید در دادسرای اوین و سمنان مواجه شد.
در تیرماه سال جاری وکیل مدافع این زندانی سیاسی از تشکیل پرونده قضایی علیه او در دادگاه انقلاب خبر داد و گفت که اکبری‌منفرد از بابت پرونده دیگری به دو سال حبس محکوم شده است.
اخیراً هم پرونده جدیدی علیه مریم اکبری منفرد تشکیل شده که مبنای آن، درخواست ستاد پیگیری و نظارت پرونده‌های موضوع اصل ۴۹ قانون اساسی است.
در ادعای مطروحه از سوی این ستاد، مطالبی به خانواده اکبری منفرد و بستگان او نسبت داده شده است و این ستاد درخواست توقیف و تملک اموال خانواده اکبری منفرد و بستگان او به سود «ستاد اجرای فرمان امام» را داده است.»
مریم اکبری منفرد، زندانی سیاسی ۹ دی ۱۳۸۸ در جریان تظاهرات مردمی دی ماه ۸۸ که با عنوان «عاشورای ۸۸» هم شناخته می‌شود، توسط مأموران امنیتی بازداشت شد. پنج ماه بعد شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست ابوالقاسم صلواتی، او را بابت اتهام «محاربه از طریق عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران» به ۱۵ سال حبس تعزیری محکوم کرد. این زندانی سیاسی همواره اتهام مذکور را رد کرده است.
دستگاه قضایی و امنیتی جمهوری اسلامی ایران در یک روال غیرقانونی و غیرانسانی اجازه حتی یک روز مرخصی را در بیش از ۱۵ سال گذشته به او نداده است.
بر اساس گزارش‌های منتشر شده از سوی منابع حقوق بشری، اکبری منفرد ۹ ماه از دوران حبس خود را در سلول‌های انفرادی بازداشتگاه وزارت اطلاعات در زندان اوین موسوم به «بند ۲۰۹» گذرانده است.
این زندانی سیاسی پنج سال پیش با انتشار نامه‌ای سرگشاده از زندان، خانواده‌های قربانیان اعدام‌های دهه ۶۰ را برای دادخواهی فراخواند و خودش هم شکواییه‌ای را تسلیم دستگاه قضایی جمهوری اسلامی کرد و در آن خواهان «تحقیق پیرامون موضوع اعدام غیرقانونی خواهر و برادر خود» شد. یک خواهر و سه برادر مریم اکبری منفرد در سال ۱۳۶۷ در جریان اعدام دسته‌جمعی اعضای سازمان مجاهدین خلق و دیگر زندانیان سیاسی چپ‌گرا، اعدام یا زیر شکنجه کشته شده‌اند.
او از اسفند ۱۳۹۹ به زندان سمنان، دور از محل زندگی خانواده‌اش تبعید شده است.
مریم اکبری‌منفرد پیش‌تر در نامه‌ای به احمد شهید، گزارشگر ویژه پیشین سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران، در تشریح وضعیت خود نوشته بود که قاضی صلواتی خطاب به او گفته است: «تو جور خواهر و برادرهایت را می‌کشی.»
مریم اکبری‌منفرد مردادماه سال ۱۳۹۵در یاداشتی خطاب به بازجویانش چنین نوشت:
آیا من باید از شما عذرخواهی کنم که نزدیک هشت سال است من را از سه دخترم دور نگه داشته‌اید؟ آیا عذرخواهی کنم که فرزند کوچکم چهار سالش بود که بازداشتم کردید و الان ۱۲ ساله است و حتی برای روز اول مدرسه‌اش به من مرخصی ندادید؟ آیا باید بگویم مرا ببخشید که چهار برادر و خواهرم را اعدام کردید؟
اکبری منفرد همچنین از عفو مشروط که پس از گذشت نیمی از دوران حبس و در صورت نداشتن سوء‌سابقه شامل حال زندانیان می‌شود نیز محروم ماند.
مریم اکبری‌منفرد در کنار زینب جلالیان دو زن ندانی با طولانی‌ترین مدت حبس در ایران هستند. این دو زندانی سیاسی زن در تمام این سال‌ها به خواسته‌های حکومت تن نداده‌اند و همین موضوع باعث فشار مضاعف بر آن‌ها شده است. نهادهای امنیتی در طی این سال‌ها بارها نیز سعی کرده‌اند که با وعده‌های گوناگون از جمله آزادی، زینب جلالیان و مریم اکبری منفرد را وادار به اعتراف اجباری کنند.