روز چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت قرار بود در شهرک غرب تهران مراسم یادبود پرویز بابایی، نویسنده و مترجم چپ‌گرا با حضور گروهی از اعضای کانون نویسندگان ایران برگزار شود اما بنا به گزارش‌های رسیده به «زمانه»، در حالی‌که حاضران مدتی در سالن انتظار می‌کشیدند سرانجام مأموران وزارت اطلاعات این مراسم را لغو کردند. پرویز بابایی ۱۸ فروردین سال جاری در ۹۲ سالگی درگذشت. او میراثی از آثار متعدد ترجمه و تألیف در زمینه ادبیات چپ، تاریخ و فلسفه سیاسی از خود به جای گذاشت. ترجمه‌های «دموکراسی و انقلاب: از یونان باستان تا سرمایه‌داری مدرن»، «جدل‌ورزی درون فلسفه‌ی مارکسیستی»، «کانت و فلسفه معاصر» از جمله آثار او است. پرویز بابایی در سال ۱۳۱۱ در تهران متولد شد و فعالیت‌های سیاسی خود را با هواداری از حزب توده آغاز کرد و بعد از سال‌ها این فعالیت‌ها را با دیگر گروه‌های مارکسیستی از جمله «جریان» و سازمان چریک‌های فدایی خلق، گروه موسوم به «۱۶ آذر» و سپس در قالب فعالیت‌های مستقل فرهنگی و سیاسی ادامه داد. بابایی در مصاحبه‌ای گفته بود که ابتدا به اقتضای شغلش که کارگر چاپخانه بود وارد فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی شد و آن زمان به حزب توده که از «حقوق کارگران برای ۸ ساعت کار روزانه و تعطیلی روز کارگر» حمایت می‌کرد نزدیک شد. او اولین بار در سن ۱۷ سالگی و پس از کودتای ۲۸ مرداد به خاطر فعالیت‌های سیاسی‌اش از سوی رژیم شاه دستگیر شد و در طول فعالیتش چند بار دیگر نیز بازداشت شد. فعالیت‌های «فرهنگی» پرویز بابایی به گفته خودش در سال ۱۳۴۴ با ترجمه نامه انتقادی ۲۵ گانه مائوتسه تونگ به روسیه و حزب کمونیست و پاسخ به آن نامه از سوی سوسولف آغار شد و بعد از آن بیش از ۲۰ اثر سیاسی-فلسفی را ترجمه و تالیف کرد. پرویز بابایی پس از جدایی از حزب توده به منتقدان این حزب پیوسته بود و در برابر فعالیت‌های حزبی و وابسته خود را هوادار سیاست مستقل چپ و فعالیت‌های صنفی و سندیکایی معرفی می‌کرد.