شماری از گروه‌ها، سازمان‌ها و همچنین کنش‌گران مستقل از طیف‌های گوناگون چپ ۲۲ آوریل / دوم اردیبهشت در شهر کلن آلمان گرد آمدند تا در همایشی حمایت‌شان را از منشور مطالبات حداقلی ۲۰ تشکل کارگری و مدنی در ایران نشان دهند.
۲۰ تشکل و نهاد مستقل صنفی و مدنی معلمان، کارگران، زنان، دانشجویان، و بازنشستگان در چهل و چهارمین سالروز انقلاب ۵۷ یک منشور مشترک با ۱۲ مطالبه منتشر کردند.
این نهادها در منشور خود از جمله خواهان برابری کامل حقوق زنان با مردان و به رسمیت شناختن جامعه ال‌جی‌بی‌تی‌کیو+، تأمین ایمنی کار و افزایش حقوق کارگران و کارمندان، آزادی تمام زندانیان سیاسی، آزادی بی‌قیدوشرط بیان و اندیشه، لغو فوری مجازات اعدام، پایان یافتن تبعیض‌ها و ستم علیه ملیت‌های گوناگون ایران و حفاظت از محیط زیست شده بودند.
۲۰ تشکل صادرکننده منشور گفته بودند که تحقق این مطالبه‌ها «پاسخی حداقلی به اعتراضات بنیادین زنان، دانشجویان، دانش آموزان، معلمان، کارگران و دادخواهان و هنرمندان، کوئیرها، نویسندگان و عموم مردم» است.
به گفته برگزارکنندگان «همایش کلن»، یک‌هزار و سیصد کنش‌گر چپ و ۷۳ سازمان و تشکل از این همایش حمایت کرده اند.
سالن همایش کلن که با رعایت تمهیدات امنیتی برگزار شد، با حضور حدود ۲۰۰ کنش‌گر و مخاطب پر شده بود، هرچند اعتصاب کارگران و کارمندان راه‌آهن و هواپیمایی در آلمان مانع حضور شماری از سخنران‌ها در کلن شد.
سخنرانان همایش کلن که نام آنها اعلام شد، به طور کلی در چهار دسته سازماندهی شده بود. گروهی از آنها اعضا و نمایندگان حزب‌ها و سازمان‌ها بودند، از جمله همایون گدازگر، روبن مارکاریان، حسن حسام و …. گروهی در پنلی مربوط به زنان سخنرانی کردند، از جمله پروانه بکا، اسرین قادری، صدیقه محمدی، و …. سخنران‌های پنل دوم به مسأله دادخواهی پرداختند و مرسده قائدی، پژاره حیدری و علی دماوندی در میان آنها بودند. دسته چهارم سخنران‌هایی بودند که بر مسأله‌های اساسی دیگر همچون مسأله‌ی جنسیت و جامعه ال‌جی‌بی‌تی‌کیو+ و محیط زیست و ستم ملی تمرکز داشتند و کسانی همچون شادی امین، اعظم بهرامی و دیگران در میان آنها بودند.
همزمان با این همایش، همایش دیگری با حضور نمایندگانی از اقلیت‌های ملی و جنسیتی و دینی در کلن با سازماندهی پلاتفرم دموکراتیک ایران برگزار شد.
آغاز همایش
کار همایش کلن با پخش سرود انترناسیونال به فرانسوی و سپس پخش یک ویدئو آغاز شد که در آن متن منشور با پس‌زمینه تصویرهایی از قیام ژینا مطالبات حداقلی خوانده شد.
همایون گدازگر نخستین سخنران همایش کلن بود. او همایش کلن را ادامه حمایت چپ‌گرایان خارج کشور از خیزش انقلابی مردم ایران علیه «جلادان جمهوری اسلامی» دانست و حمایت کمونیست‌ها و مارکسیست‌ها و دیگر چپ‌گرایان از منشور مطالبات حداقلی را «طبیعی» و «بدیهی» توصیف کرد. گدازگر با اشاره به حمایت گسترده دیگر تشکل‌های مدنی داخل ایران از منشور، این اتفاق را همبستگی مبارزه‌های گوناگون جامعه ایران و نقطه‌ی عطفی دانست که «چهل‌سال منتظرش بوده ایم». او دیگر دستاورد همایش کلن و همبستگی گروه‌های چپ خارج از کشور در حمایت از منشور مطالبات حداقلی را «شکستن هژمونی راست در خارج از کشور» خواند.
سخنران بعدی مینا احدی بود که به «روابط بین المللی از نظر منشور» پرداخت. او قیام ژینا را عامل شکست روایت مسلط غربی از ایران و افشاگر حمایت دولت‌های غربی از به گفته او «رژیم فاشیست جمهوری اسلامی» توصیف کرد. او حکومت ایران را «عزیزکرده اتحادیه اروپا» خواند.
سومین سخنران همایش، اعظم بهرامی بود که مسأله محیط زیست و قیام ژینا را مرکز بحث خود قرار داد.
محمد آسنگران و شادی امین از دیگر سخنران‌های قسمت نخست همایش کلن بودند. سپس پنل زنان برگزار شد.
پیش از برگزاری این پنل اما پیامی از دو کنش‌گر کارگری برجسته زندانی در اوین، رضا شهابی و حسن سعیدی، اعضای سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی (تهران) خوانده شد.
رضا شهابی در پیام خود گفت که همراه با حسن سعیدی، دیگر عضو زندانی سندیکا در اوین، از منشور مطالباتی حمایت می‌کند. او ضمن قدردانی از برگزارکنندگان و شرکت‌کنندگان همایش کلن اعلام کرد که «تنها راه رهایی وحدت و تشکیلات است».
به طور کلی، سخنران‌های همایش کلن همگی از منشور مطالبات حداقلی دفاع کردند، هرچند بسیاری از آنها تأکید کردند که اختلاف‌هایی هم با مفاد آن دارند اما هدف برقراری وحدت بین گروه‌ها و سازمان‌های چپ را مهم‌تر از تأکید بر چنین اختلاف‌هایی دانستند.
گفت‌و‌گوهای زمانه
«زمانه» در حاشیه این همایش با شماری از سخنران‌ها گفت‌و‌گو کرد.
لاوین امانی، فعال حقوق زنان در پاسخ به پرسش زمانه درباره اهمیت حمایت از منشور گفت:
دقیقا در اوج خفقان و در پنجمین ماه قیام ژینا بود که بیست تشکل با سابقه مبارزاتی در میدان در داخل جامعه خواسته‌های بسیار متنوع و متکثری را در منشور مطالباتی حداقلی منتشر شده مطرح کردند.
گفتگوی کامل زمانه با او را در زیر ببینید:
مرسده قائدی، فعال جنبش دادخواهی و از خانواده‌های خاوران نیز در حاشیه همایش کلن به زمانه گفت که اهمیت این منشور برآمدن آن از جنبش‌های اعتراضی داخل کشور است؛ از به گفته‌ی او «چهار دهه مبارزه».
قائدی همچنین اهمیت دیگر منشور را رد کردن «قدرت از بالا» و برتری دادن به «قدرت خیابان» دانست. این گفت‌و‌گو را در زیر ببینید:
اسرین قادری، فعال حقوق زنان و یکی دیگر از سخنران‌های این همایش نیز در پاسخ به سوال زمانه درباره رابطه جوانان و منشور گفت:
تاریخاً جوانان متحدان واقعی زنان و بقیه جنبش‌های اجتماعی بودند. این منشور نیز به موارد زیادی از مطالبات جوانان از جمله دانشجویان می‌پردازد.
این گفت‌و‌گو را در زیر ببینید:
