جعفر پناهی، فیلمساز زندانی اعلام کرد که در اعتراض به «رفتارهای فراقانونی و غیرانسانی دستگاه قضایی و امنیتی و گروگان‌گیری محرز» از بامداد ۱۲ بهمن دست به اعتصاب غذای خشک زده و تا زمان آزادی از خوردن و آشامیدن امتناع می‌کند.
جعفر پناهی در یادداشتی که در صفحه اینستاگرام همسرش منتشر شده، درباره اعتصاب غذای خود نوشته است:
«با آنکه مراجع بالاتر با اعاده دادرسی من موافقت کرده و باید با قید وثیقه آزاد شوم، اما برخی نهادها از اجرای این حکم جلوگیری می‌کنند لذا قاطعانه اعلام می‌کنم در اعتراض به رفتارهای فراقانونی و غیر انسانی دستگاه قضایی و امنیتی و این گروگان‌گیری محرز از بامداد روز دوازدهم بهمن دست به اعتصاب غذای خشک زده و تا زمان آزادی، از خوردن و آشامیدن هرگونه غذا و مصرف دارو امتناع می‌کنم. آنقدر در این وضعیت باقی خواهم ماند، تا شاید جسم بی‌جانم از زندان رهایی یابد.»
صالح نیکبخت، وکیل جعفر پناهی، خبر داده بود که با وجود نقض حکم شش سال حبس موکل‌‌اش در دیوان عالی کشور، پرونده پناهی با سه ماه تأخیر به دادگاه دیگری برای تجدیدنظر ارسال شده است. اما اکنون پناهی می‌گوید او را از حق آزادی موقت محروم کرده‌اند. پناهی نوشته است:
«با توجه به صراحت قانون در موارد نقض حکم در دیوان عالی کشور، قاضی شعبه هم‌عرض موظف بود تا به محض ارجاع پرونده به آن شعبه با صدور قرار وثیقه اینجانب را آزاد کند.»
در آسمان‌ها دنبالت می‌گشتیم
جعفر پناهی از جمله ۳۰۰ سینماگر و فعال فرهنگی ایران است که با انتشار بیانیه‌ای بازداشت محمد رسول‌اف و مصطفی آل احمد، سینماگران امضاکننده بیانیه اعتراضی «تفنگت را زمین بگذار» را محکوم کردند. پناهی اوایل تابستان همراه با گروهی از سینماگران برای پیگیری بازداشت این دو سینماگر به دادسرای زندان اوین مراجعه کرده بود که هنگام خروج از دادسرا با استناد به محکومیت او در سال ۸۹ بازداشت شد. پناهی نوشته است:
«در کمال آرامش با مقامات ذیربط و بازپرس مربوطه مشغول گفت‌وگو بودیم که مأموری پیش آمد و مرا نزد قاضی شعبه یک اجرای احکام اوین برد. قاضی جوان بدون مقدمه گفت: “در آسمان‌ها دنبالت می‌گشتیم، اینجا پیدایت کردیم. شما بازداشت هستید!” به این ترتیب برای اجرای حکمی که ۱۱ سال از صدور آن می‌گذشت بازداشت و به زندان اوین منتقل شدم.»
پناهی با یادآوری «رفتارهای قلدرمآبانه و فراقانونی نهاد امنیتی و تسلیم بی‌چون و چرای مقامات قضایی» می‌گوید اجرای قوانین در جمهوری اسلامی «گزینشی و سلیقه‌ای» و بهانه‌ای برای «سرکوب» است. این فیلمساز ۶۲ ساله در ادامه آورده است:
«با آنکه می‌دانستم دستگاه قضایی و نهادهای امنیتی اراده‌ای برای اجرای قانون ( که از آن دم می‌زنند) ندارند اما به احترام وکلا و دوستانم همه راه‌های قانونی را جهت احقاق حق خود طی نمودم؛ امروز مانند بسیاری از مردم گرفتار ایران چاره‌ای ندارم جز با عزیزترین دارایی‌ام، یعنی جانم، به این رفتارهای غیر انسانی اعتراض کنم.»
پیش از این سینماتِک فرانسه برای همراهی با قیام ملت ایران با برگزاری مراسمی با عنوان «زن، زندگی، آزادی» فیلم «خرس نیست» ساخته پناهی را به نمایش گذاشت. پناهی در پیامی برای این مراسم نوشته بود:
«برای ما زندگی کردن، خلق کردن است. اینها سفارشی نیست. امید به خلق دوباره دلیل وجودی ماست. ما فیلمسازان مستقلی هستیم.»