بنا بر گزارش خبرگزاری کار ایران (ایلنا)، حادثه ریزش معدن و کشته و زخمی شدن سه کارگر در معدن کرومیت روستای دهمورد شهرستان بختگان، حوالی ساعت ۲۱ شامگاه جمعه ۱۵ مهرماه اتفاق افتاد که در نتیجه آن دو کارگر کشته و یک نفر دیگر به شدت آسیب دیده است.
در این گزارش، ایلنا به نقل از منابع کارگری نوشته است که این واحد معدنی به صورت غیرمجاز فعالیت بهره‌برداری دارد و امکانات ایمنی در آن به درستی رعایت نمی‌شود:
«در این چند سالی که از فعالیت این واحد معدنی می‌گذرد هیچ نظارتی بر فعالیت معدن نبوده و در عین حال آمار دقیقی از تعداد کارگران فعالی که در این معدن مشغول کار بودند، وجود نداشته است. به همین دلیل گروهای امدادی با استفاده از سگ‌های زندیاب تمام تلاش خود را برای پیدا کردن اجساد احتمالی به کار گرفتند.»
این منبع کارگری افزوده که تا شنبه (۱۶ مهر ماه) مشخص شد که کارگر دیگری در این حادثه مصدوم یا کشته نشده است.
هویت جان‌باختگان این حادثه اعلام نشده است. کارگاه‌های کوچک در ایران بر اساس قانون کار، مشمول قوانین کار و تامین اجتماعی نمی‌شوند و نظارت دقیقی بر وضعیت ایمنی و شرایط کار در این بخش نمی‌شود. در بهار امسال مرگ دستکم ۳۱ کارگر کارگاه‌های کوچک ثبت شد و ۱۵ کارگر این بخش نیز مصدوم شدند.
کارگران معدن نیز از جمله گروه‌ها با نرخ حادثه کاری منجر به مرگ بالا هستند. ناامنی معادن و عدم نظارت مستمر بازرسان از معدن‌هایی که اغلب به بخش خصوصی واگذار شده، از اصلی‌ترین دلایل حادثه‌های کاری در معادن هستند.
حوادث در معادن به صورت هر روزه رخ می‌دهند، اما اغلب منجر به معلولیت دائمی یا مرگ نمی‌شوند. به همین خاطر همه این حوادث در سطح رسانه‌ای منتشر نمی‌شود. در عین‌حال به علت نبود یک سامانه در خصوص حوادث کار مشکلات دو چندان است.
آمار رسمی وزارت کار می‌‌گوید که سالانه ۱۳ هزار حادثه ناشی از کار در ایران رخ می‌دهد که ۷۰۰ تا ۸۰۰ مورد آن به فوت منجر می‌شود. مسئولان وزارت کار می‌گویند در کارگاه‌های زیر ۲۰ نفر به ویژه کارگاه‌های ساختمانی بیشترین نرخ حوادث ناشی از کار دیده می شود.
در همین ارتباط، علیرضا پاک‌فطرت، نماینده شیراز ۱۱ مرداد امسال، در واکنش به افزایش آمار تلفات جانی در حوزه معادن گفته بود:
«بیشتر تمرکز معدن‌داران بر روی استخراج قرار گرفته و توجهی به حوادث معدنی و جان کارگران معادن نمی‌شود».
پاک‌فطرت هم‌چنین با بیان اینکه چون در بخش ایمنی معادن، هزینه لازم صورت نگرفته و هزینه بیشتر برای استخراج بی‌رویه از معادن بوده است، گفته بود:
«نباید روندی در پیش گرفته شود که مثلاً معدنی اگر دچار حادثه شد و کارگرانی زیر آوار ماندند و پس از آواربرداری متوجه شدیم چند کارگر جان‌شان را از دست دادند، کارفرما خیلی راحت بگوید پول دیه آن‌ها را می‌دهیم. یعنی سود برداشت آن‌قدر برایش بالا باشد که جان کارگران معادن، دغدغه خیلی مهم برای آن‌ها نباشد. باید مسیری را دنبال کنیم که اگر چنین اتفاقی افتاد، دغدغه اصلی کارفرما، تجهیز مسائل مربوط به ایمنی معادن باشد. باید برای حفظ جان کارگران معادن ارزش قائل شد.»