ژست (Pose) یک مجموعه‌ی تلویزیونی درام آمریکایی درباره‌ی فرهنگ باله شهر نیویورک است؛ این فیلم به خرده فرهنگ LGBTQ در میان جوامع آفریقایی- آمریکایی و لاتین تبار، در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ و به خصوص وضعیت مبتلایان به بیماری ایدز در آن دوره و دیگر مشکلات و چالش‌های آنها می‌پردازد.
شخصیت‌های برجسته‌ی Poseرقصنده‌‌ها و مدل‌‌هایی‌اند که برای کسب جایزه و شناخته شدن در این فرهنگ زیرزمینی با یکدیگر رقابت می‌‌کنند و در شبکه‌‌ای از خانواده‌‌های منتخب که «خانه» نامیده می‌شوند، با هم کار می‌‌کنند. در این سریال مفاهیم مختلفی از جمله اقلیت‌های جنسی و معلولیت به شکلی متفاوت مطرح و بازبینی می‌شوند.
این سریال که توسط رایان مورفی، برد فالچوک و استیون کانالز ساخته شد، از ۳ ژوئن ۲۰۱۸ تا ۶ ژوئن ۲۰۲۱ از شبکه FX پخش شد. ایوان پیترز، کیت مارا، جیمز وان در بیک، میکالا جی رودریگز، دومینیک جکسون، بیلی پورتر، ایندیا مور، رایان جمال سواین، شارلاین وودارد، هیلی سحر، آنجلیکا راس، آنجل بیسمارک کوریل، دیلون برنساید، ساندرا برنهارد و جیسون‌ای رودریگز، ستارگانی هستند که در Pose به ایفای نقش پرداخته‌اند.
فصل اول سریال با استقبال مثبت زیادی روبرو شد و متعاقباً نامزد جوایز متعددی از جمله جایزه گلدن گلوب نتفلیکس برای بهترین سریال تلویزیونی درام شد و همچنین بیلی پورتر جایزه گلدن گلوب برای بهترین بازیگر مرد در سریال تلویزیونی درام را دریافت کرد. در سال ۲۰۱۹، پورتر جایزه‌ی امی را برای بهترین بازیگر نقش اول مرد در یک سریال درام دریافت کرد. پورتر اولین مرد سیاه‌پوست و همجنس‌گرا است که در یک سال نامزد و برنده‌ی جایزه‌ی بهترین بازیگر نقش اصلی در مراسم امی شد. Pose در همان مراسم نیز نامزد بهترین سریال ژانر درام شد.
فصل دوم Pose ۱۱ ژوئن ۲۰۱۹ پخش، و با تحسین گسترده‌تری نیز روبرو شد. سومین و آخرین فصل این سریال در تاریخ ۲ مه۲۰۲۱ به روی آنتن رفت و در ۶ ژوئن ۲۰۲۱ به پایان رسید و بازخوردهای مثبت بیشتری دریافت کرد. در ۱۳ ژوئیه ۲۰۲۱، مایکلا جی رودریگز به اولین شخص ترنسی بدل گشت که نامزد دریافت جایزه‌ی امی برای بهترین بازیگر نقش اول زن در یک سریال درام شد. این سریال برای اولین بار توانست توجه‌های فراوانی را به سمت جامعه هنرمندان مستعد جامعه LGBTQ در صنعت سینما جلب کند.
میراث pose از داستان انقلابی‌ای که در حال بیانش است، بسیار فراتر می‌رود. Pose نه تنها تغییر عظیمی در پالت رنگی خود ایجاد کرد و چندین شخصیت ترنس رنگین‌پوست و لاتین‌تبار را که همگی توسط بازیگران ترنس بازی می‌شوند، در مرکز داستان خود قرار داد و در نتیجه، دوگانگی در به تصویر کشیدن «مثبت» در مقابل «منفی» را از بین برد، بلکه توجه بسیاری به مشکلات مختلف جامعه‌ی در اقلیت LGBTQ و مشکلات مختلف آنها از جمله ایدز به عنوان یک معلولیت جدی در سال‌های دهه‌های ۸۰ و ۹۰ معطوف کرد. در این سریال درباره ابعاد این بیماری و آسیب‌هایی که افراد و اطرافیانشان از ابتلا به این بیماری، محدودیت‌های آنها برای حضور و فعالیت در جامعه و همچنین مرگ و میر بالا، به طور تاثیرگذاری بحث می‌شود.
بیلی پورتر، یکی از بازیگران اصلی سریال که با شنل‌ها و پیراهن‌های مجلسی و بال فرشته‌اش به شدت توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرده است نیز اخیرا اعلام کرد که خود او نیز به بیماری ایدز مبتلا شده است. او در مصاحبه‌هایش Pose را «فرصتی برای از بین بردن شرم ابتلا به ایدز» توصیف کرد.
سیاستهای فرهنگی این سریال نسبت به سیاستهای فرهنگی عصری که سریال در آن به تصویر کشیده شده است، بسیار پیچیده‌‌تر است و همچنین Pose به نوبه خود، مبارزات جامعه‌ی امروزی را نیز تصویر می‌کند.
با این که هر یک از شخصیت‌ها مدتی به عنوان شخصیت کانونی سریال به ایفای نقش پرداختند و بسیاری از بازیگران به صورت مجزا نقش‌آفرینی‌های خیره‌کننده ارائه دادند، با این حال Pose بیش از هر چیز جامعه LGBTQ به طور کلی را ارج می‌نهد. Pose، کاوشی عمیق‌تر، و البته از نوع داستانی، در همان دنیایی است که جنی لیوینگستون در فیلم مستند «پاریس در حال سوختن است» (محصول ۱۹۹۰) به تصویر کشید. این سریال در به تصویر کشیدن تهدیداتی که این خرده فرهنگ با آنها مواجه شده است، تزلزل‌ناپذیر عمل کرده است؛ تهدیداتی همچون خشونت، اعتیاد، مشکلات جسمی، ایدز، تبعیض شغلی، خطرات کار به عنوان کارگر جنسی و فقدان امنیت در رابطه با غذا و مسکن.
Pose اکنون به پایان رسیده است، اما برای ادامه میراثش، یعنی تمرکز بر افراد ترنس و دگرباشان رنگین‌پوست در صنعت سرگرمی و رسانه، دلایل کافی وجود دارد. تمام عوامل فیلم در حال فعالیت بر پروژه‌های بزرگ و مهم بعدی‌شان هستند و حجم و تنوع این پروژه‌ها بسیار هیجان‌انگیز است. چیزی که از تمام این اتفاقات دلگرم‌کننده‌تر است، نفوذ Pose در سراسر صنعت فیلم و سریال است.
لینا بلوم که در فصل آخر Pose نیز ایفای نقش کرده بود، تابستان سال جاری به عنوان اولین زن سیاه‌پوست و اولین زن ترنس آسیایی در مجله‌ی Sports Illustrated Swimsuit ظاهر خواهد شد.
از اولین قسمت سریال Pose در سال ۲۰۱۸ تا به امروز، شاهد بازیگران ترنس بیشتری در نقش‌‌های پیچیده و خاص بوده‌ایم، نقش هایی که نه بر روی هویت جنسی کاراکترها تمرکز می‌کند و نه به طور کلی از پرداختن به آن اجتناب می‌کند. از جمله این بازیگران می‌توان به هانتر شافر، پتی هریسون، برایان مایکل اسمیت، جوزی توتا، ایو لیندلی، لئو شنگ، و لوگان روزوس اشاره کرد.
البته یک سریال هرگز نمی‌‌تواند به طور کامل فرهنگ صنعت سینما را اصلاح کند که هنوز هم کاراکترهای همجنس‌گرا و رنگین‌پوست را به شکلی کلیشه‌‌ای به تصویر می‌کشد؛ صنعتی که تلاش جدی‌اش برای گنجاندن افراد ترنس، کمتر از یک دهه پیش آغاز شده است. همچنان به تلاش‌های بسیاری برای به تصویر کشیدن جوامع LGBTQ در فرهنگ عامه نیاز است. اما آگاه شدن هالیوود از تعداد زیاد افراد ترنس خلاق در صنعت سینما، بیش از هر چیز دیگری مدیون Pose است.