افزون بر آنچه در تیتر آمده است، باید به تجمع اعتراضی کارکنان اخراج شده وزارت بهداشت در کرمانشاه، تجمع اعتراضی کارکنان اخراج شده بخش درمان لرستان مقابل استانداری در خرم آباد، اعتصاب و تجمع کارکنان مخابرات تهران، و اعتصاب کارکنان شهرداری ویسیان در استان لرستان اشاره کرد.
کارکنان شهرداری ویسیان که ۸ ماه است حقوق نگرفته‌اند، در شهرداری را پلمب کردند. کارکنان رسمی مخابرات استان چهارمحال و بختیاری هم در اعتراض به حذف ملحقات حقوق در شهر کرد دست از کار کشیدند. بازنشستگان تامین اجتماعی که تجمعات و راهپیمایی آن‌ها در شهرها از ۱۶ خرداد آغاز شده، امروز نیز در اهواز، کرمان، کرمانشاه، اصفهان، شوش، شوشتر و درود به خیابان آمدند.
بازنشستگان کرمان روز چهارشنبه، ۱۵ تیر، هنگام راهپیمایی در شهر شعار می‌دادند: مرگ بر این بردگی، مرگ بر این بردگی.
در دومین روز اعتصاب، کارگران مس سونگون جاده را مسدود کردند
اعتصاب کارگران مجتمع مس سونگون از ظهر سه‌شنبه ۱۴ تیر پس از دستگیری دو تن از نمایندگان کارگران آغاز شد. کارگران شب را مقابل کارخانه سپری کردند. چهارشنبه مدیران شرکت آب و غذا را بر روی کارگران بستند. به گزارش اتحادیه آزاد کارگران ایران، صبح چهارشنبه ۱۵ تیر با دستور مدیریت مجتمع مس سونگون ورزقان آشپزخانه شرکت تعطیل شده است و مانع از انتقال آب آشامیدنی برای مصرف کارگران هم شده‌اند. کارگران نیز مسیر ورود و خروج به معدن را مسدود کردند تا مانع از خروج تولیدات شوند.
خواست کارگران همسان‌سازی حقوق با کارگران رسمی و کارگران سایر معادن و اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل است.
کارگران پیمانی مجتمع مس سونگون در دو سال اخیر بارها با خواست امنیت شغلی و افزایش دستمزد اعتصاب و اعتراض کرده‌اند. آخرین اعتصاب آن‌ها در خردادماه برگزار شد و سه روز ادامه یافت.
ابراهیم رئیسی چند هفته پیش هنگام بازدید از این معدن، به کارگران وعده داد مطالبات آن‌ها را پیگیری خواهد کرد.
پس از آن، مدیریت شرکت طرح سرهم‌بندی‌شده‌ای را به‌عنوان طرح طبقه‌بندی مشاغل به نمایندگان کارگران تحمیل کرد. کارگران می‌گویند مدیریت با تهدید و پرونده‌سازی و نسبت دادن اتهاماتی از قبیل برهم زدن نظم عمومی، راهپیمایی بدون مجوز، اخلال در تولید ملی، و قوم‌گرایی، نمایندگان کارگران را وادار به امضای طرح کرده است.
در اعتراض به این شرایط، کارگران از اوایل تیرماه، حجم استخراج و باطله‌برداری معدن را به یک سوم کاهش داده و اعلام کرده‌اند تا اجرای طرح همسان‌سازی به اعتراض ادامه می‌دهند. سه شنبه مدیران و دستگاه‌های امنیتی تلاش کردند با دستگیری دو تن از نمایندگان به نامهای ولی‌الله محمودی (نماینده کارگران پیمانی شرکت آهن‌آجین) و ارشد کاظم‌پور، کارگران را مرعوب و وادار به از سر گرفتن روال عادی کار کنند. پاسخ کارگران اعتصاب بود.
کارگران در شرکت‌های پیمانکاری آهن‌آجین، مبین، نوآوران، زحل و ندای رهاوی در اعتصاب هستند.
معدن مس سونگون در ورزقان از بزرگترین معادن مس ایران است و بیش از ۲ هزار کارگر در آن شاغلند. بهره‌برداری بخشی از معدن طی یک قرارداد ۸ هزار میلیارد تومانی به قرارگاه سازندگی خاتم الانبیاء واگذار شده است
کارگران رسمی نفت و هشدار در مورد اعتصاب سراسری
کارگران رسمی نفت با انتشار بیانیه‌ای هشدار دادند در صورتی که وزارت نفت تا پنجم مرداد به خواست‌های آن‌ها پاسخ ندهد اعتصاب سراسری خواهند کرد. این بیانیه یک هفته پس از تجمع کارگران رسمی مقابل وزارت نفت منتشر شده است.
کارکنان رسمی نفت به عدم اجرای آئین نامهای که به افزایش پایه حقوق متناسب با تورم، پست سازمانی، تحصیلات و.. که سال ۱۳۹۳ تصویب شده معترض‌اند. آن‌ها همچنین خواستار رسیدگی به وضعیت صندوق بازنشستگی نفت و وضعیت کارکنانی هستند که در شرکت‌های تابع وزارت نفت کار می‌کنند و با واگذاری این شرکت‌ها به لحاظ شغلی بلاتکلیف مانده‌اند.
خواست دیگر آن‌ها بهبود بهداشت و درمان صنعت نفت است. همچنین خواستار پایان دادن به سیاست‌ها و سخنان تفرقه افکنانه مسئولان هستند که تلاش دارند به هر شکل ممکن مانع از اتحاد کارکنان و مطالبه گری آن‌ها شوند.
مدیران نفت درپی باخبر شدن از تصمیم کارکنان رسمی نفت به برگزاری تجمع در تهران، روز یکشنبه ۵ تیر نشستی با کارکنان معترض برگزار کردند که به نتیجه نرسید.
چهارشنبه ۸ تیر کارکنان نفت که اغلب با گرفتن مرخصی و یا استفاده از روز تعطیل به تهران سفر کرده بودند، در خیابان طالقانی مقابل ساختمان وزارت نفت تجمع کردند.
مطالبات کارگران
کارگران نفت بیانیه‌ای منتشر کرده‌اند با عنوان «خواست‌های ما کارگران رسمی نفت کدامست». مفاد آن مطالبات مزدی و رفاهی برای همه کارگران و نیز بازنشستگان، اعتراض به فضای امنیتی، اعتراض به انتصاب‌های فامیلی و پارتی بازی در وزارت نفت، اعتراض به فساد و اختلاسگری از ذخیره صندوق بازنشستگی نفت، خواست بهبود ایمنی و بهداشت محیط کار و خوابگاه‌ها برای همه کارگران نفت، به رسمیت شناختن حق تشکل، بیمه و درمان مناسب برای همه کارگران، کوتاه کردن دست شرکت‌های پیمانکاری از صنعت نفت و پایان دادن به «قوانین برده وار مناطق ویژه اقتصادی» است.
در بخش مطالبات مزدی و رفاهی، کارگران خواستار اجرای مصوبه ۱۳۹۳ وزارت نفت برای کارگران رسمی شده و تاکید کرده‌اند: «حقوق پایه هیچ کارگر رسمی نباید از ده میلیون و کل دریافتی از ۲۵ میلیون کمتر باشد.»
کارگران جهت بهبود معیشت بازنشستگان نفت، خواستار اصلاح اساسنامه صندوق بازنشستگی نفت، پایان دادن به اختلاسگری مدیران، شفافیت در گردش مالی صندوق و «پرداخت کامل پاداش پایان خدمت به بازنشستگان رسمی نفت» شده‌اند.
ارتقای خدمات بهداشتی و درمانی کارکنان نفت از دیگر خواست هاست. کارگران رسمی خواستار درمان رایگان و با کیفیت برای «همه کارگران شاغل در نفت» شده‌اند. بهبود ایمنی و بهداشت محیط کار و خوابگاه‌ها برای همه کارگران نفت هم خواست دیگر است.
یک بند بیانیه کارگران رسمی نفت به فضای امنیتی حاکم بر صنعت نفت و ممنوعیت ایجاد تشکل‌های مستقل اختصاص یافته است. کارگران نوشته‌اند: «ما خواستار به رسمیت شناخته شدن حق تشکل و پایان دادن به امنیتی کردن مراکز کاری مان در نفت هستیم.»
کارگران رسمی درباره هدف دولت از بکار گرفتن شرکت‌های پیمانکاری و نتایج آن برای کارگران نفت را برشمرده و خواستار پایان داد به وضعیت «برده وار مناطق ویژه اقتصادی» شده‌اند:
«همه می‌دانیم که بخش کوچکی از کارگران نفت رسمی هستند و بخش بزرگ آن به میدان چپاولگری‌های پیمانکاران و ایجاد تفرقه در صفوف ما کارگران تحت عناوین مختلف کارگر رسمی، پروژه‌ای پیمانی، قرارداد موقت، ارکان ثالثی، حجمی و… تبدیل شده است. بنابراین یک حلقه مهم در پایان دادن به تفرقه و شکاف در صفوف ما کارگران، برچیده شدن بساط پیمانکاران در نفت و پایان دادن به قوانین برده وار مناطق ویژه اقتصادی در مراکز نفتی است. ما بر برخوداری همه کارگران شاغل در نفت از استاندارد کاری قابل قبول واحد و برخورداری از یک زندگی شایسته انسان برای همه همکاران در سراسر نفت تاکید داریم.»
کارگران رسمی نفت در ادامه بر ضرورت اتحاد مبارزاتی همه بخش‌های کارگران شاغل در نفت تاکید کرده‌اند و از کارگران خواسته‌اند سیاست‌های تفرقه افکنانه نهادهای امنیتی را خنثی کنند.
کارگران رسمی نفت در پایان حمایت خود را از خواست‌ها و اعتصاب کارگران پروژه‌ای و داربست بند و دیگر شاغلان در نفت حمایت کرده و افزوده‌اند «اگر تا پنجم مرداد جوابی نگیریم اعتراضات سراسری خود را آغاز کنیم».
کارکنان شهرداری ویسیان در شهرداری را پلمب کردند
کارکنان شهرداری ویسیان واقع در نزدیکی درود، ۸ ماه حقوق نگرفته‌اند. اعتراضات آن‌ها به تعویق حقوق بی پاسخ مانده و نشست سه شنبه ۱۴ تیر کارکنان شهرداری با اعضای شورای شهر و شهردار نیز به نتیجه نرسید. کارکنان شهرداری در این روز، کار را تعطیل کرده و در شهرداری را پلمب کنند.
پس از آن که تصاویر درب پلمب شده شهرداری در رسانه‌های اجتماعی منتشر شد، فرامرز شیراوند شهردار ویسیان خبر اعتصاب را تائید کرد و گفت: «دلیل اصلی نارضایتی کارگران شهرداری ویسیان که شمار آن‌ها به ۲۰ نفر می‌رسد، افزایش معوقات مزدی است که به نوعی با انجام ندادن کار خود، شهرداری را تعطیل کرده‌اند.»
شیراوند افزود شهرداری ویسبان با مشکلات مالی جدی روبروست و در صدد است گزارشی برای اداره کل بازرسی استان و دادستان تهیه کند با این امید که مسئولان استانی به حل بحران مالی شهرداری ویسبان اقدام کنند.
یک مقام استانداری لرستان نیز گفت مشکل مالی شهرداری‌ها و تعویق حقوق کارکنان آن‌ها به ویسیان منحصر نیست و راه برطرف کردن آن، تصویب قانونی در مجلس است که باعث افزایش درآمد شهرداری‌ها شود.
بازنشستگان در ۷ شهر به خیابان آمدند
چهارشنبه ۱۵ تیر، باز بازنشستگان تامین اجتماعی به خیابان آمدند و در اهواز، کرمان، کرمانشاه، اصفهان، شوش، شوشتر و درود در شهر راهپیمایی و تجمع کردند. در اصفهان بازنشستگان بهداشت و درمان نیز تجمع کرده و خواستار بهبود وضعیت معیشتی خود شدند.
سه شنبه ۱۴ تیر، علاوه بر بازنشستگان تامین اجتماعی، بازنشستگان کشوری هم در کرمانشاه، اردبیل، اهواز و درود به خیابان آمده بودند.
برخی از شعارهای چهارشنبه: دولت شیش کلاسه همین روزا خلاصه (اهواز)، دشمن ما همینجاست دروغ میگن آمریکاست، فقط کف خیابون، بدست میاد حقمون! (در چند شهر)، و زیر بار ستم نمی‌کنیم زندگی جان فدا میکنیم در ره آزادگی مرگ بر این بردگی مرگ بر این بردگی (کرمان)
بازنشستگان تامین اجتماعی به مصوبه ۱۵ خرداد هیات وزیران معترضند که مطابق آن مستمری بازنشستگان غیرحداقل بگیر تامین اجتماعی، ۱۰ درصد افزایش می‌یابد حال آن که طبق مصوبه شورای عالی کار ۳۷ درصد است. بازنشستگان تامین اجتماعی عموما کارگرانی هستند که پس از ۳۰ سال کار و پرداخت بخشی از حقوق خود برای دوران بازنشستگی، حال با مشکلات معیشتی متعددی دست و پنجه نرم می‌کنند و قادر به تامین هزینه سرسام آور معیشت و درمان نیستند.