شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان ایران تصاویر معلمانی که در چندین مدرسه در مریوان و کرمانشاه تحصن کرده بودند را منتشر کرده است.
معلمان متحصن که بنا بر گزارش «کانال صنفی معلمان» دانش‌آموزان نیز در برخی از مدارس به آنها پیوستند، کاغذهایی که بر آن نوشته شده بود «ما همه مسعود نیکخواه هستیم»، «ما همه اسکندر لطفی هستیم»، «جای معلم زندان نیست»، «نه به زندان اندیشه» و «معلم زندانی آزاد باید گردد» را به همراه داشتند.
اسکندر لطفی و مسعود نیکخواه صبح یازدهم اردیبهشت با یورش نیروهای امنیتی در مریوان بازداشت شدند. علاوه بر این دو محمد حبیبی، جعفر ابراهیمی، رسول بداقی، علی‌اکبر باغانی در تهران، محسن عمرانی، محمود ملاکی، اصغر حاجب، رضا امانی‌فر در بوشهر و هادی صادق‌زاده در مشهد نیز که در روزهای دهم و یازدهم اردیبهشت بازداشت شدند، همچنان در بازداشتگاه نگهداری می‌شوند.
انجمن صنفی معلمان کردستان_ مریوان روز شنبه با صدور اطلاعیه ای معلمان را فراخوانده بود تا در اعتراض به «بازداشت غیرقانونی» و «هتک حرمت معلمان» بازداشت شده در روز ۱۸ اردیبهشت در مدرسه‌ها تحصن، و روز دوشنبه ۱۹ اردیبهشت مقابل ساختمان آموزش و پرورش تجمع کنند.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان نیز با صدور اطلاعیه‌ای هشدار داده است چنانچه معلمان بازداشت‌شده آزاد نشوند، در اعتراض به «رفتار انحصارجویانه» و «ضد مردمسالاری» در روز ۲۴ اردیبهشت، معلمان در سراسر ایران «با محوریت ویژه حمایت از معلمان بازداشتی و زندانی و همچنان عدم اجرای رتبه‌بندی و همسان‌سازی حقوق بازنشستگان و پولی‌سازی آموزش» تجمع خواهند کرد.
این شورا سران سه قوه را «مسئول حفظ جان معلمان زندانی به اسماعیل عبدی، اسکندر لطفی و مسعود نیکخواه که در اعتصاب غذا به سر می‌برند و دیگرانی که به منظور حمایت به آنها پیوسته‌اند» دانسته است.
اسماعیل عبدی، معلم زندانی از هشت روز قبل در اعتراض به سرکوب معلمان در زندان اعتصاب غذا کرد. مسئولان زندان او را بدون اطلاع به زندان کچویی منتقل کرده‌اند. نیکخواه و لطفی نیز در اعتصاب غذا هستند.
معلمان از شهریور ماه سال ۱۴۰۰ پس از آنکه مجلس و دولت لایحه رتبه‌بندی را دستکاری و به گفته سخنگوی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان «سرهم‌بندی» کردند، چندین مرتبه دست به تحصن و تجمع اعتراضی زدند.
معلمان معترض در اردیبهشت ماه امسال نیز تا به حال دو مرتبه به صورت سراسری تجمع کردند.
آخرین تجمع معلمان در روز یازدهم اردیبهشت همزمان با روز جهانی کارگر برگزار شد. نیروهای امنیتی یک روز پیش از این تجمع شماری از فعالان صنفی را بازداشت و یا تهدید کردند و در یازدهم اردیبهشت به تجمع معلمان در مشهد، بوشهر، کرج، تهران، مریوان یورش بردند و شماری از فعالان صنفی را بازداشت کردند.
یوسف نوری، وزیر آموزش و پروش که به گفته معلمان معترض «کمترین نسبت و تخصص در آموزش را دارد»، ۱۵ اردیبهشت در کردستان اعتراضات معلمان را غیرقانونی خواند و معلمان معترض را به اخراج تهدید کرد.
پیش از این شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان از احضار ده‌ها معلم به مراجع امنیتی و نظارتی و تهدید آنها به اخراج در صورت شرکت در تجمعات اعتراضی خبر داده بود.
همزمان با تهدید معلمان به اخراج از سوی وزیر آموزش و پرورش، رسانه‌های وابسته به دولت و سپاه پاسداران معلمان معترض را به «وابستگی به گروهک‌های ضد انقلاب» متهم کرده و در تدارک پرونده‌سازی برای معلمان بازداشت شده هستند.
روزنامه ایران، ارگان رسمی دولت جمهوری اسلامی ایران ۱۸ شهریور در گزارشی با عنوان «پشت پرده انحراف در مطالبات معلمان»، معلمان معترض و به صورت ویژه شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان را به «تبدیل فضای معیشتی و صنفی برآمده از مطالبات فرهنگیان، به فضای سیاسی و امنیتی» متهم کرد و نوشت این گروه از اعتراضات به دنبال «سوءاستفاده از ظرفیت دانش‌آموزان و کشاندن آنها به فضای التهاب آلوده و متشنج» و «فراهم کردن زمینه دخالت نیروهای خارجی» است.
پیش از این نیز خبرگزاری فارس به عنوان بازوی رسانه‌ای سپاه پاسداران معلمان معترض بازداشت شده را «عناصر معاند و نفوذی» خوانده بود که به ادعای این رسانه امینتی «در صدد بودند تجمعات فرهنگیان را به اغتشاش بکشانند».
یکی از خبرنگاران تسنیم، دیگر رسانه متصل به سپاه پاسداران هم در راستای پرونده‌سازی برای معلمان معترض، چهار تن از بازداشت‌شدگان در اعتراضات معلمان را «عوامل میدانی منافقین»، عنوانی که جمهوری اسلامی برای سازمان مجاهدین به کار می‌برد، خوانده بود که به ادعای او «شناسایی و بازداشت شده‌اند».
خبرسازی رسانه‌های امنیتی در باره معلمان معترض شیوه‌ای تکراری است که جمهوری اسلامی در مقابل تمامی معترضان و مخالفان خود به کار می‌برد و آنها را به ارتباط با خارج از کشور یا وابستگی به گروه‌های مخالف متهم می‌کند.
هدف نهادهای حکومتی و بازوهای رسانه ای آن از انتشار خبرهای کذب، پرونده سازی برای فعالان مدنی و سیاسی و در این مورد برای معلمان و کانون های صنفی معلمان است که در دور جدید اعتراضات معلمان توانسته یکی از سازمان‌یافته‌ترین اعتراضات علیه سیاست‌های حکومت در آموزش و پرورش را سازمان‌دهی کند.