برزخی به نام زندگی در کابل؛ بهای مواد خوراکی، بلندی و سردی زمستان آزاردهنده و جیب‌های مردم خالی ست. بسیاری وعده‌های غذایی خود را کم کرده‌اند. در بازار‌های کابل عابر زیاد است اما خریدار اندک.
بی‌ثباتی ارزش پول افغانی در برابر دلار و بی‌نظمی در قیمت‌ها، فروشنده‌گان را مجبور به بستن فروشگاه‌های مواد غذایی و خواروبار می‌کند. این کار نیز وحشت فقر را بیشتر می‌سازد.
صف‌ها برای دریافت نان خشک دربرابر نانوایی‌ها ازسوی نیازمندان نیز باگذشت هر روز بیشتر می‌شود. بر بنیاد داده‌های سازمان جهانی غذا هم‌اکنون ۲۲.۲ میلیون نفر درافغانستان امنیت غذایی ندارند و ۱۱میلیون تن دیگر در معرض گرسنگی قرار دارند.
با تسلط طالبان بر افغانستان وضعیت اقتصادی با رکود روبه‌رو شد. بیکاری افزایش یافت وسیل مهاجرت از افغانستان ادامه‌دار و شدت گرفت.
فروپاشی اقتصادی افغانستان پس از قدرت‌گیری طالبان بسیار سریع بوده است. سازمان ملل پیش‌بینی کرده که تولید ناخالص داخلی افغانستان ظرف یک سال پس از تسلط طالب ۲۰ درصد کاهش خواهد یافت، وضعیتی که یکی از بدترین فروپاشی‌های اقتصادی در تاریخ معاصر کشورها است.
سازمان بهداشت جهانی نیز پیش از این از وضعیت سلامت درافغانستان ابراز نگرانی کرده بود. این سازمان از جامعه بین‌المللی خواسته بود که به وضعیت معیشتی کارکنان بخش بهداشت رسیدگی و تجهیزات بهداشتی بیمارستان‌ها فراهم کنند تا از خطر یک فاجعه انسانی در جهان جلوگیری شود.
صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل (یونیسف) نیز گفته بود بحران فزاینده در نظام سلامت افغانستان، مشکلات سوء تغذیه در افغانستان را تشدید می‌کند.
