جواد حسین‌زاده رئیس مرکز آمار ایران روز پنج‌شنبه ۲ اردیبهشت گفت که تورم نقطه به نقطه در فروردین ۱۴۰۰ به رقم کم‌سابقه ۴۹,۵ درصد رسیده است.
«در فروردین ۱۴۰۰ تورم ماهانه، نقطه‌ای و سالانه نسبت به ماه قبل (اسفند۹۹) رشد داشته است. در فروردین ماه تورم ماهانه ۲,۷ درصد، تورم نقطه‌ای ۴۹,۵ درصد و تورم سالانه به ۳۸,۹ درصد رسید.»
تورم ماهیانه با رشد نزدیک به ۳ درصدی نشان می‌دهد که در فاصله اسفند ۹۹ تا فروردین ۱۴۰۰ سبد هزینه‌های خانوار به اندازه ۳ درصد گرانتر شده است. این نرخ در فروردین ۱۳۹۹ حدود ۶ دهم درصد بود.
از دیگر سو نرخ تورم نقطه‌ایِ حدود ۵۰ درصدی به این معنا است که سبد هزینه خانوار ایرانی در فروردین ۱۴۰۰ به اندازه ۵۰ درصد گرانتر از همین سبد واحد در فروردین ۱۳۹۹ بوده است. این افزایش در حالی صورت گرفته است که رشد درآمد در همین دوره زمانی به صورت میانگین کمتر از ۲۰ درصد بوده است.
براساس آمار ارائه‌شده هر سه نوع تورم سالیانه، نقطه به نقطه و ماهیانه به صورت قابل توجهی افزایش یافته است.
حسین‌زاده در مورد تورم نرخ خوراکی‌ها گفت: «با بررسی سبد خوراکی خانوراها که شامل ۱۶۴ قلم کالای مصرفی است، نرخ این اقلام ۴۳,۵ درصد رشد کرده، برای کالاهای غیر خوراکی و خدمات خانوار شامل ۳۱۱ قلم کالا و خدمات از رشد ۳۶,۷ درصد برخوردار شده است. نرخ تورم خوراکی‌ها نسبت به غیرخوراکی‌ها بیشتر بوده است. نرخ تورم خوراکی‌ها در مناطق شهری ۳۸,۶ و در مناطق روستایی ۴۰,۶ درصد بوده است.»
بیشترین رشد قیمت‌ها در بخش خوراکی صورت گرفته است. عدم تناسب رشد درآمد و هزینه در سبد خانوار سبب شده است که انباشت تقاضا در بخش خوراکی و هزینه‌های حیاتی برای زنده ماندن متمرکز شود.
در آمار دیگری که در هفته‌های گذشته اعلام شد، شکاف تورمی میان دهک‌های درآمدی در ایران به رقم بی‌سابقه ۱۰ درصد رسیده است. شکاف تورمی به معنای آن است که رشد قیمت‌ها در سبد واقعی هزینه‌های یک خانواده و نه سبد واحد در هر دهک درآمدی چه تفاوتی با هم داشته است.
شکاف ۱۰ درصدی در این بخش نشان می‌دهد که طبقه متوسط و طبقه فرودست در ایران به صورت فزاینده ای از هزینه‌های رفاهی خود کاسته‌اند و آن را از سبد مصرف خود خارج کرده‌اند.
در دوره آماری یک سال گذشته، افزایش در سبد هزینه‌های خانوار با درآمدهای پایین به دلیل افزایش در قیمت اقلام بسیار حیاتی مانند خوراکی رخ داده است. این در حالی است که در دهک دهم درآمدی که بیشترین میزان درآمد را کسب کرده، بخش عمده هزینه‌ها صرف اقلام رفاهی شده است. در همین مدت درآمد و ثروت دهک‌های بالای درآمدی به دلیل مالکیت مسکن، خودرو، ارز خارجی، طلا و… نزدیک به اندازه تورم افزایش یافته است در حالی که طبقه متوسط و فرودست که عمده درآمدشان متکی به دستمزد و حقوق ماهیانه است بیشترین فشار تورمی را احساس می‌کنند.