در این وبینار محمد صفوی* به مناسبت قرار گرفتن در آستانه گردش قرن به بیش از یک سده فعالیت جنبش کارگری پرداخت. او به طور خلاصه با ارجاع به پژوهشگران و تاریخنگاران جنبش کارگری و با تکیه بر تجربه و مشاهدهها و آثار ثبت شده فعالان کارگری، در سه بخش فرازهایی از فعالیتهای جنبش کارگری برای پیشبرد عدالت اجتماعی – اقتصادی، قانونمندی و استقرار دموکراسی سیاسی در ایران را مرور کرد.
محمد صفوی در ادامه، به طور مشخص مبارزات کارگران نفت و کارگران فصلی پروژهای در آبادان را بررسی کرد.
او همچنین با اشاره به برخی دستاوردها و کاستیهای جنبش کارگری، نگاهی کرد به اوضاع کنونی جنبش و نهایتاً نکاتی را در مورد جنبش مستقل و خودسامانده کارگری طرح نمود.
*محمد صفوی متولد آبادان است. او در سال ۱۳۵۴ به صف کارگران پروژهای پیوست و در بخش ساختمانی و خانهسازی پتروشیمی ایران و ژاپن در شهرک جراحی (بعثت) مشغول بهکار شد. او عضو فعال «سندیکای مستقل کارگران پروژهای – فصلی آبادان و حومه» (۱۳۵۷-۱۳۵۹) بود و در زمان جنگ در بخش ساختمانی نیروگاه برق اصفهان مشغول به کار شد.
بعد از مهاجرت به کانادا نیز از سال ۱۳۶۷ بهعنوان کارگر نانپزی در شرکت (Canada Bread) مشغول به کار شد و به مدت ۱۵ سال بهعنوان نمایندهی کارگران در کمیتههای بهداشت و ایمنی و عضو اتحادیهی کارگران مواد غذایی (UFCW-1518) و اتحادیهی کارگران ماشینسازی (CAW) فعالیتهای سندیکایی انجام داد.
از او تاکنون مقالات متعددی به فارسی و انگلیسی دربارهی مسائل جنبش کارگری منتشر شده است.
مروری خوبی بود بر صد سال تاریخ مبارزات کارگی در ایران.
بد نیست یک وبینار دیگر نیز مشخصا پیرامون شکل های سازماندهیِ کارگریِ کنونی, و موانع تشکل یابی کارگران در ایران برگزار شود.
کارگر / 16 April 2021