ساکنان سیستان و بلوچستان همچنان از معضل بی‌کاری رنج می‌برند و برای گذران زندگی به مشاغل «کاذب و پرخطر» روی می‌آورند. خشکسالی، از بین رفتن کشاورزی و خشک شدن هامون به قاچاق سوخت میان اهالی منطقه دامن می‌زند. عدم زیرساخت‌های مناسب، منبع تامین معاش اهالی روستاهای منطقه را به قاچاق گازوئیل وابسته کرده است. روستاهای مرزی سیستان و بلوچستان، یکی از مهم‌ترین منابع تامین سوخت قاچاق و انتقال آن به پاکستان هستند.
سیستان و بلوچستان از نظر شاخص‌های توسعه اقتصادی و اجتماعی کم‌توسعه‌یافته‌ترین استان ایران به شمار می‌رود.
مردمان سیستان وبلوچستان اززمره دیگرمردمان ایران هستند ولی درسرزمینی بسر می برند که شباهت به صحرای کربالا دارد وحتی اب آشامیدنی هم ندارد چه برسد به بیمارستان و درمانگاه و خدمات پزشکی و داروئی واگر سوختی را برچسب قاچاق می فروشند درامدش را برای زندگی شان هزینه می کنند که فقط زنده بمانند..ولی به اقشاری که کشتی کشتی سوخت مفت به سوریه و ونزوئلا میفرستند واگرهم دلاری می گیرند وبرای خودشان برمیدارند چه عنوانی برآنها گذاشت ؟
حقیقتگو / 30 October 2020