سوژه این تصاویر خانواده‌های کارگر مهاجر هستند که از افغانستان و از شهرهای جنوبی ایران به روستای نومل در گرگان می‌آیند که آجر بسازند. حقوق‌شان روزمزدی و حتی ساعتی هم نیست. برای هر هزار آجر که می‌سازند پول می‌گیرند. معمولا دست‌جمعی و خانوادگی به گرگان می‌آیند و همه خانواده باهم کار می‌کنند. مرد، زن و کودک بر اساس توانایی بدنی هر کدام گوشه‌ای از کار را به عهده می‌گیرند. نه بیمه دارند و نه کسی نظارت بر وضعیت و شرایط کار دارد.

چهارپنج ماه در سال که بارندگی کمتر است در نومل فصل آجرسازی است. بارندگی که آغاز می‌شود کار تعطیل می‌شود. کارگران باید بتوانند آجرها را قبل از پختن، در گرمای تابستان خشک کنند و باران مانع است. آجرپزی در نومل صنعت رو به افولی است که هر روز هم کمتر پذیرای کارگران فصلی است. دریافتی چهارپنج ماه کار مداوم در اینجا برای خانواده‌های کارگر مهاجر، کافی نیست. آنها با پایان فصل آجرسازی و با آغاز بارندگی‌ها، باید مجدد حرکت کنند و کار فصلی دیگری پیدا کنند – امری که تحصیل کودکان را که همراه خانواده کار می‌کنند دشوار می‌کند.