ده‌ها هزار کارگر مهاجر فقیر در سرتاسر هند در بزرگراه‌ها و مسیرهای ریلی، با کامیون‌ها و اتوبوس‌ها و قطارهای شلوغ و در گرمای نفس‌گیر هوا در حرکت هستند تا به خانه‌های خود برگردند. برخی با همسران باردار و فرزندان خردسال همراه هستند. آنها می‌گویند به دنبال قرنطینه سراسری دولتی بر اثر کرونا، مجبور شده‌اند به دلیل اخراج شدن از سوی کارفرمایان خود، خانه و شهری را که سال‌ها برای ساخت‌وساز در آن زحمت کشیده بودند، رها کنند. دولت و مؤسسات خیریه سعی در ایجاد پناهگاه برای آنها دارند، اما تعداد آنها بسیار زیاد است و انتخاب کمی برای آنها باقی مانده است. هفته گذشته یک قطار به گروهی از کارگران خسته که در میانه مسیر پیاده‌روی به سوی خانه در ایالت غربی ماهاراشترا خوابیده بودند، برخورد کرد و باعث کشته شدن ۱۶ نفر شد. روز شنبه ۱۶ مه نیز حداقل ۲۳ کارگر در شمال هند با کامیونی تصادف کردند و کشته شدند. نیمی از جمعیت هند روزانه کمتر از سه دلار درآمد کسب می‌کنند. بر اساس اعلام بانک جهانی، بیش از ۹۰ درصد نیروی کار در بخش غیررسمی مشغول به کار هستند؛ بدون اینکه پس‌انداز قابل توجهی داشته باشند یا از حمایت‌های اجتماعی مانند مرخصی بیماری یا بیمه برخوردار باشند. کارگران مهاجر می‌گویند که می‌توانند در مزرعه‌ها کار کنند و همچنین مشاغلی مانند ساخت جاده، برداشت آب در مناطق زلزله زده و ساخت پناهگاه برای حیوانات را در پروژه‌های دولتی انجام دهند. چنین مشاغلی بالغ بر ۱۰۰ روز اشتغال در سال را برای یک نفر در ازای ۲۰۰ روپیه (۲.۶۵ دلار در روز) تضمین می‌کند. خروج کارگران نگرانی‌هایی را برای شرکت‌های تولید کننده کالاهای مصرفی هند از بابت کمبود احتمالی نیروی کار ایجاد کرده است.
16 May 2020
