* این مطلب بر اساس گزارش‌هایی در گاردین، سی‌ان‌ان و … تهیه شده است.

تایوان، با اقدامات اولیه همه‌گیری ویروس کرونا را با موفقیت کنترل کرده است. اکنون این کشور برای کمک به اتحادیه اروپا و دیگران، میلیون‌ها ماسک صورت صادر می‌کند.

آلمان با نظارت بر بزرگ‌ترین برنامه آزمایش ویروس کرونا در اروپا، هر هفته ۳۵۰ هزار آزمایش انجام داده و با تشخیص زودهنگام ویروس در جداسازی و درمان موثر بیماران بسیار موفق عمل کرده است.

نخست وزیر نیوزیلند، توریسم را تعطیل اعلام کرده، یک ماه کل کشور را تعطیل کرده و اقداماتی زودهنگام انجام داده. در نتیجه تلفات ویروس کرونا را تنها به ۹ مورد مرگ محدود کرده است.

هر سه کشور به دلیل برخورد چشمگیر خود با همه‌گیری ویروس کرونا تحسین شده‌‌اند. این کشورها در سراسر جهان پراکنده‌اند: یکی در قلب اروپاست، یکی در آسیا و دیگری در اقیانوس آرام جنوبی. اما هر سه آنها یک نکته مشترک دارند: همه آنها توسط زنان هدایت می‌شوند.

مته فردریکسون، نخست وزیر دانمارک، آنگلا مرکل، صدر اعطم آلمان، جاسیندا آردرن، نخست وزیر نیوزیلند و تسای اینگ ون، رئیس‌جمهوری تایوان

موفقیت این کشورها و سایر دولت‌های تحت رهبری زنان در برخورد با همه گیری جهانی از آنجا قابل توجه است که زنان کمتر از هفت درصد از رهبران جهان را تشکیل می‌دهند.

این کشورها – همه دموکراسی‌هایی چند حزبی با اعتماد عمومی بالا به دولت‌ها هستند و همه از طریق مداخله زودهنگام علمی، همه‌گیری کرونا را کنترل کرده‌اند. آنها با آزمایشات گسترده، دسترسی آسان به درمان پزشکی با کیفیت، ردیابی تماس‌های خطرناک و محدودیت‌های سخت اجتماعی این کار را انجام داده‌اند.

تایوان، دموکراسی تقریباً ۲۴ میلیون نفری – تقریباً با جمعیتی به اندازه جمعیت استرالیا  در ساحل شرقی چین است. چین تایوان را قلمرو خود می‌داند و  بنابراین باید نسبت به این همه گیری که منشاء آن در سرزمین اصلی چین است، بسیار آسیب‌پذیر باشد.

اما هنگامی که تسای اینگ ون، رئیس جمهوری تایوان در دسامبر سال گذشته اخبار ویروس جدید مرموز را در ووهان چین شنید، بلافاصله دستور داد تمام هواپیماهایی که از ووهان وارد می‌شوند، مورد بازرسی قرار گیرند.

او سپس یک مرکز فرماندهی اپیدمی راه اندازی کرد و تولید تجهیزات محافظ شخصی مانند ماسک صورت را افزایش داد و تمام پروازها را از سرزمین اصلی چین، هنگ کنگ و ماکائو را محدود کرد.

اقدامات مداخله ای زودهنگام تایوان، شیوع این بیماری را فقط به ۳۹۵ عفونت تایید شده و شش مورد مرگ محدود کرده است.

آلمان با ۸۳ میلیون شهروند، بیش از۱۳۲ هزار مبتلا دارد، اما مرگ و میر بسیار کم در هر میلیون نفر (بسیار کمتر از سایر کشورهای اروپایی). محبوبیت صدراعظم آلمان، آنگلا مرکل را که دکترای شیمی کوانتومی دارد، به دلیل توانمندی‌اش در کنترل این بیماری افزایش داده است. آلمان دارای بیشترین تخت‌های مراقبت‌های ویژه و دارنده بزرگ‌ترین برنامه آزمایش ویروس کرونا در اروپاست.

هانس- جورج کروسلیچ، رئیس بخش ویروس‌شناسی در بیمارستان دانشگاهی هایدلبرگ گفته: «شاید بزرگ‌ترین قدرت ما در آلمان تصمیم‌گیری منطقی در بالاترین سطح دولت همراه با اعتمادی باشد که دولت در میان مردم از آن برخوردار است.»

نیوزیلند تقریباً پنج میلیون نفر جمعیت دارد؛ جزیره ای که به توریسم وابسته است.

اما  جاسیندا آردرن نخست وزیر، در روز ۱۹ مارس مرزهای نیوزلند را به روی بازدیدكنندگان خارجی بسته و از تعطیل چهار هفته‌ای این كشور در ۲۳ مارس خبر داد. او همه افراد دارای مشاغل غیر ضروری را ملزم به ماندن در خانه (به جز برای خرید مواد غذایی یا ورزش در نزدیکی محل زندگی خود) كرده است.

این کشور هم آزمایشات گسترده‌ای را انجام داده و بیش از ۱۳۰۰ مورد مبتلا به ویروس کرونا ثبت کرده است اما تنها ۹ مورد کشته در آن گزارش شده است. نیوزیلند در نیمه راه قرنطینه خود است و آردن گفته است که این روند زود تمام نخواهد شد.

آردرن در گفت‌وگو با مدرم کشورش گفته: «در مواجهه با بزرگ‌ترین تهدید برای سلامتی بشر در طی یک قرن گذشته،، مردم ما با آرامش و به طور جمعی یک دیوار دفاعی در سراسر کشور پیاده‌سازی کرده‌اند.»

کشورهای شمال اروپا

چهار کشور از پنج کشور شمال اروپا تحت رهبری زنان است. این کشورها هرکدام در مقایسه میزان مرگ و میر کمتری به نسبت سایر کشورهای اروپایی دارند.

 نخست وزیر فنلاند، سانا مارین ۳۴ ساله، جوان‌ترین رهبر جهان است. او در زمینه آمادگی برای مقابله با این بیماری، ۸۵ درصد تأیید در بین فنلاندی‌ها دارد و در این کشور تنها ۵۹ نفر در میان ۵.۵ میلیون نفر فوت کردند.

نخست وزیر ایسلند، کاترین جاکوبزدوتر، رهبر کشور کوچک و جزیره ای با تنها ۳۶۰ هزار نفر جمعیت است. اما این کشور با آزمایش گسترده و تصادفی ویروس کرونا، می‌تواند تاثیر گسترده‌ای بر سایر نقاط جهان داشته باشد، زیرا دریافته است كه تقریبا نیمی از كسانی كه آزمایش‌شان مثبت می‌شود، علامت ندارند. ایسلند همچنین در اوایل همه‌گیری، با ردیابی تماس افراد و قرنطینه کردن موارد مشکوک به کرونا، برای کنترل آن مداخله کرد. روش کنترل دانمارک  و نروژ هم مورد توجه قرار گرفته است.

در مقابل این روش‌های مداخله‌گرایانه، در سوئد – تنها کشور شمال اروپا که رهبرش زن نیست – استفان لوون، نخست وزیر، از تعطیل کردن خودداری كرد و مدارس و مشاغل را باز نگه داشت. در این کشور میزان مرگ و میر نسبت به سایر کشورهای اروپایی بسیار بیشتر است.

سایر روسای زن جهان نیز به دلیل واکنش‌های شدید و سریع خود توجه‌ها را جلب کرده‌اند. سیلوریا جیکوبز، نخست وزیر سنت مارتین، جزیره‌ای که تنها با۴۱ هزار نفر جمعیت دارد، با انتشار فیلمی که در آن به شهروندان می‌گوید به مدت دو هفته در خانه بمانند، در سراسر جهان مشهور شده است.

او می گوید: «اگر نان مورد علاقه خود را در خانه ندارید، کراکر بخورید. اگر نان ندارید ، غلات بخورید. جو دوسر بخورید.»

مردان ناسازگار و منکر علم

البته رئیس جمهوری مذكر کره جنوبی، مون جائه، به دلیل صاف كردن منحنی شیوع کرونا در كشور خود از طریق آزمایشات گسترده تحسین‌های فراوانی دریافت كرده است. اما در بسیاری از کشورها رهبران مرد ناسازگار و منکر علم، منجر به شیوع کرونا شده‌اند.

مرکز این بیماری همه‌گیر در حال حاضر ایالات متحده است؛ جایی که ترامپ در ابتدا حزب دموکرات را به سیاسی کردن ویروس متهم کرد و هشدارهای دانشمندان را رعایت نکرد.

این امر باعث وضعیت اضطراری فعلی با بیش از ۲۸ هزار مرگ بر اثر کرونا و بیش از ۶۰۰ هزار مورد ابتلا که همچنان در حال رشد است، منجر شد.

به همین ترتیب، نخست وزیر بریتانیا، بوریس جانسون، نخست بحران را انکار کرد. او تا مدت‌ها پس از آنکه سایر کشورهای اروپایی به این نتیجه رسیدند که باید محدودیت‌های بیشتری اعمال کنند، از اعمال محدودیت در اجتماعات خودداری کرد. جانسون قبل از بستری شدن به دلیل ابتلا به کووید ۱۹، به خبرنگاران گفته بود ویروس مانع دست دادن او با بیماران بیمارستان نمی‌شود.

اگر شی جین‌پینگ، رییس‌جمهوی چین پیش از اعمال قرنطینه به پنج میلیون نفر اهالی شهر اجازه نمی‌داد ووهان را ترک کنند، ویروس به سرعت در سراسر جهان گسترش نمی‌یافت.

به رهبران زنان بیشتری نیاز داریم؟

خیلی زود است که به طور قطعی بتوان گفت که رهبران زن موفق‌ترین رهبران جهان در کنترل ویروس کرونا بوده‌اند اما نمونه‌های بالا نشان می‌دهد که تعداد زیادی از رهبران که به طور قاطع و فوری عمل کرده‌اند، زن هستند.

 طبق اعلام اتحادیه بین پارلمانی سازمان ملل، ۱۰ نفر از ۱۵۲ رئیس منتخب دولت در جهان، زن هستند. مردان ۷۵ درصد نمایندگان مجلس ، ۷۳ درصد تصمیم گیرندگان مدیریتی و ۷۶ درصد چهره‌های رسانه‌های خبری جریان اصلی را تشکیل می‌دهند.

فومزیل ملامبو نگوکا، مدیر اجرایی زنان سازمان ملل متحد گفته است: «ما دنیایی را ایجاد کرده‌ایم که زنان فقط ۲۵ درصد – یک چهارم – فضای اتاق‌های تصمیم‌گیری را در اختبار دارند. یک چهارم کافی نیست.»

مدت زمانی طولانی است که می‌دانیم که جهان به رهبران زن بیشتری، در تمام سطوح سیاسی نیاز دارد.

 رهبران زنی که تاکنون موفق به کنترل این بیماری همه‌گیر شده‌اند، نشان می‌دهند که برابری جنسیتی برای سلامت عمومی جهانی و امنیت بین المللی بسیار مهم است.