هم‌زمان با زادروز محسن نامجو، ۱۴ اسفند، آلبوم تازه او به نام «مطنطن» منتشر شده است. او در یادداشتی آلبوم تازه‌اش را این گونه معرفی کرده است:
“«مطنطن» در فرهنگ دهخدا یا دیگر منابع دلالت بر سر و صدا، هم واقعی و هم مجازی دارد. معنای مجازی آن یعنی آوازه و کرّ و فّر و طمطراقِ بسیار در کلام یا آواز که متضمن مطالبه‌ای مخفی مبنی بر دروغین یا تو خالی بودنِ آن هم هست. معنایی که من از آن مستفاد کردم کلام مزّین و زیور شده‌ای است که معنای عمیقی ندارد یا اساساً معنایی ندارد. مطنطن هم معنایی است که حضور بیهوده کلمات در زمانه‌مان ستانده‌ام و دوباره به همان زمانه، از طریق این آلبوم، انعکاس می‌دهم.”
در این آلبوم ۱۳ قطعه گنجانده شده که محسن نامجو خود آنها را سروده است. نماآهنگ پیش‌رو با نام «چه باشد» از این آلبوم را سوگل ضامنی ساخته است.
امیدی ندارم آقای نامجو بخواند اما به هر روی می نویسم:
این اصرار بر نوعی دادائیسم در ساختار ترانه آن را ویران می کند. بهتر است با ترانه نویسان حرفه ای که ترانه را بر
حسب فضای موسیقی و جنس صدای خواننده و مطالبات جامعه خلق می کنند همکاری کنید و از این دادائیسم مخرب دست بردارید. و گرنه تنها ژست روشنفکری برایتان خواهد ماند و شکست خواهید خورد. ترانه ای که نه معنایی دارد نه مدلولی و نه به چیزی اشاره می کند و نه دردی را فریاد، ترانه نیست. توصیه می کنم وقت و استعداد و آبروی خود را صرف این تجربیات فرمالیستی شکست خورده نکنید. صدای اعتراض (نه صرفا سیاسی و اجتماعی) باشید، صدای دردکشیدگان و در راه ماندگان و نومیدان و حیرت زدگان.
رضا / 10 March 2020
نامجو، کارهای خوبی دارد که دلنشین است و سبک جدیدی در موسیقی ایرانی دارد ولی با نوشته نظرنگاری بنام رضا در مورد این ویدئو، کاملا موافقم !
ایراندوست / 14 March 2020