پرونده بحث‌برانگیز هشت فعال محیط زیست با تأیید حکم‌های سنگین زندان آنها بسته شد. دستگاه قضایی جمهوری اسلامی این فعالان را مجموعاً به ۵۸ سال زندان محکوم کرد. حکم بدوی آنها در جریان قطع اینترنت و نتیجتاً قطع جریان اطلاع‌رسانی در اعتراض‌های آبان صادر شد. این رویکرد غیرعادلانه در جریان دادرسی با انتشار جزئیاتی از نامه نیلوفر بیانی، یکی از فعالان محکوم‌شده به ۱۰ سال حبس ابعاد جدیدی یافته و یاد فاجعه مرگ مشکوک کاووس سیدامامی در هفته‌های نخست بازداشت فعالان محیط زیست را زنده کرده است. به گزارش «بی‌بی‌سی فارسی»، بیانی در این نامه از مجموعه‌ای از آزارهای جسمی و روحی و جنسی برای اعتراف اجباری به اتهام‌های کذب پرده برداشت.
«زمانه» درباره این افشاگری‌ها و شدت برخورد دستگاه امنیتی جمهوری اسلامی نسبت به فعالان محیط زیست با اعظم بهرامی، فعال محیط زیست گفت‌و‌گو کرد. به گفته اعظم بهرامی، محیط زیست در ایران «میلیتاریزه» شده است و سرکوب فعالان در آن شدت گرفته. این فعال زنان همچنین «برخوردهای چندقطبی با زنان مخصوصا از دید جنسیتی» را «اهرم فشاری همیشگی برای منفعل کردن جنبش زنان» می‌داند.
گفت‌و‌گو با اعظم بهرامی را در ادامه بشنوید:
اوایل بهمن ۹۶ فعالان محیط زیست «موسسه میراث پارسیان» – هومن جوکار، امیرحسین خالقی، سام رجبی، طاهر قدیریان، نیلوفر بیانی، سپیده کاشانی، مراد طاهباز و کاووس سیدامامی- بازداشت شدند. کمی بعد عبدالرضا کوهپایه نیز به جمع آنها افزوده شد. این فعالان محیط زیست در زمینه حفظ حیات وحش ایران مشغول کار بودند.
دو هفته بعد مسئولان قضایی اعلام کردند که کاووس سیدامامی در زندان خودکشی کرده است. اما خانواده و وکیل او خواستار بررسی بیشتر علت مرگ شدند. هنوز گزارش دقیقی از مرگ او منتشر نشده است.
دیگر دستگیرشدگان علی‌رغم مخالفت وزارت اطلاعات دولت حسن روحانی و سازمان حفاظت از محیط زیست، به جاسوسی و افساد فی‌الارض متهم شدند. فعالان محیط زیست را مأموران اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بازداشت کرده بودند.
هرچند افساد فی الارض از اتهام‌ها خارج شد، جاسوسی و همکاری با دولت متخاصم ایالات متحده و تبانی به قصد ضربه‌زدن کشور باقی ماند. نیلوفر بیانی به ۱۰ سال زندان و «رد مال» محکوم شده است.
غلامحسین اسماعیلی، سخنگوی قوه قضاییه، جرم انتسابی به این فعال محیط زیست را «همکاری با دولت متخاصم آمریکا» اعلام کرد. بیانی اما در نامه‌های چندگانه فاش کرده است که برای اعتراف اجباری تحت شکنجه و آزار جنسی و جسمی و روحی قرار داشته و حکم صادر شده بر مبنای آن اعتراف‌های اجباری است.
بیانی در این نامه‌ها از آزار جنسی و روحی بازجویان در هنگام بازداشتش پرده برداشته و نوشته بود که بازجویان اطلاعات سپاه در حدود ۱۲۰۰ ساعت بازجویی به منظور گرفتن اعتراف اجباری و ساختگی برای گرفتن اعترافات ساختگی، او را تحت «شدیدترین شکنجه های روحی و روانی، تهدید به شکنجه فیزیکی و تهدیدهای جنسی» قرار داده‌اند.
اعظم بهرامی درباره شکنجه جنسی نیلوفر بیانی به سابقه دستگاه امنیتی جمهوری اسلامی در این مورد اشاره می‌کند و می‌گوید که زنان علاوه بر فشارهای امنیتی، باید با رویکرد سنتی در بخش‌هایی از جامعه ایران نسبت به آزار جنسی نیز مقابله کنند. این فعال محیط زیست و زنان پیشنهاد می‌کند که خانواده‌ها و زنان زندانی و دیگر فعالان باید دراین‌باره بیشتر سخن بگویند و حرف بزنند و دست بازجویان را با علنی‌کردن زودتر شکنجه‌ها در حین بازداشت ببندند.