سازمان گزارشگران بدون مرز با صدور اطلاعیهای، از “راهاندازی اینترنت ملی و قطع دسترسی کاربران ایرانی به شبکه جهانی اینترنت” ابراز نگرانی کرد.
در این اطلاعیه که روز جمعه، ۳۱ شهریور ۱۳۹۱ (۲۱ سپتامبر ۲۰۱۲) در وبسایت رسمی این سازمان منتشر شده، آمده است: “هدف اصلی این طرح، ورای توجیههای امنیتی مسوولان ایرانی، مهار بیشتر اطلاعرسانی آنلاین و تحتنظر قرار دادن شهروند وبنگاران و به ویژه مدافعان حقوق بشر است.”
شماری از مقامات دولتی چندی پیش از راهاندازی نخستین مرحله اینترنت ملی در اول مهرماه ١٣٩١ خبر داده بودند. ایران از سال ١٣٨٣ اعلام کرده است که در صدد اجرای کردن طرح اینترنت ملی است.
این سازمان مدافع آزادی بیان با اشاره به اینکه مقامات ایران از فعال بودن شبکه بینالمللی اینترنت در کنار شبکه ملی خبر دادهاند، آورده است: “گزارشگران بدون مرز نگران است که کاربران در میان مدت و یا دراز مدت از اینترنت جهانی محروم و تنها دولت و نهادهای دولتی و اقتصادی و بانکها از این امکان برخودار شوند.”
بالا رفتن هزینه اتصال به اینترنت جهانی در جهت دشوار کردن دسترسی به اطلاعات آزاد، از دیگر نگرانیهایی است که در این بیانیه طرح شده است.
گزارشگران بدون مرز:”هدف اصلی این طرح، ورای توجیههای امنیتی مسوولان ایرانی، مهار بیشتر اطلاعرسانی آنلاین و تحتنظر قرار دادن شهروند وبنگاران و به ویژه مدافعان حقوق بشر است”
یک وبنگار ایرانی در این زمینه به گزارشگران بدون مرز گفته است: “آنهایی که میخواهند به شبکه بینالمللی اینترنت دسترسی داشته باشند، باید هزینه بیشتری بپردازند. در عوض برای اینترنت ملی هزینه کمتر است و سرعت بیشتر. این رفتار، بکارگیری روش تبعیضآمیز “نرم” است برای محروم کردن کاربران از حق خود، بدون تحریک نهادهای بینالمللی و متهم شدن به قطع اینترنت.”
رضا تقیپور، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات ایران ۱۱ شهریور ١٣٩١ اعلام کرده بود که مرحله اول شبکه ملی اطلاعات و تفکیک شبکه در ٢٨ استان اجرا شده و ٢ استان باقی مانده تا پایان شهریور ماه سال جاری تکمیل خواهند شد. به گفته وی با اجرا شدن مرحله اول شبکه ملی اطلاعات در تمامی استانها، امکان دسترسی به دو شبکه مستقل اینترنت و شبکه ملی اطلاعات فراهم خواهد شد.
وی ٢٨ شهریور ماه جاری نیز از ” آغاز بهکار “شبکه ملی اطلاعات” خبر داد و گفت که تمامی ارتباطات ٤٢ هزار دستگاه دولتی از شبکه اینترنت به شبکه ملی منتقل خواهد شد.مقامات دولتی ایران به تازگی “شبکه ملی اطلاعات” را به جای واژه “اینترنت ملی” به کار میبرند.
در ماههای اخیر با انتقال شمار زیادی از سایتهای ایرانی به سرورهای داخلی و راهاندازی سامانهای برای پست الکتریکی ملی گامهای نخست استفاده از اینترنت ملی برداشته شده است.
سازمان گزارشگران بدون مرز معتقد است: “جدا شدن از شبکه اینترنت بینالمللی به جمهوری اسلامی اجازه میدهد که ابزار دور زدن سانسور را که عمدتا در خارج از کشور تهیه میشوند، محدود کنند و مسدود سازی پرداخته شده در کشور را به راحتی اجرا کند.“
گزارشگران بدون مرز، جمهوری اسلامی ایران را یکی از کشورهای “سرکوبگر” در عرصه اینترنت میداند و این کشور را با ٢٤ روزنامهنگار و ١٨ وبنگار زندانی،در فهرست کشورهای “دشمن اینترنت” قرار داده است.
به نظرم این اتفاق به زودی خواهد افتاد و ما باید خود را با شرایط جدید وفق دهیم.
به هر حال دیدگاه عجیب مسئولان حکومتی و نوع نگاهشان به جامعه مایه ی تاسف است.
فرزاد / 22 September 2012
اگر کشورهای غربی مدعی آزادی بیان، میخواهند از آزادی اطلاعات و ابراز عقیده دفاع کنند از جمله مردم ایران، میبایست به فکر آلترناتیوی برای شیوه معمولی دسترسی به اینترنت باشند. اینترنت دوطرفه (tow way) ماهواره یی بسیار پرهزینه و جادارست، به قول معروق: تابلوئه!
روشهای دسترسی بیسیم شبیه وایمکس ولی بردبلند با چند هزارکیلومتر بُرد (long-way) شاید نزدیکترین تکنولوژی باشد!
Satellite access long-way: S.A.L.W
دسترسی ماهواره یی دوربرد
این فنشناسی پیشنهادی مبتی بر تکنولوژی مشابه وایمکس است که از امواج رادیویی موج بلند استفاده میکند. که نیاز به مودم کوچک دارد. دکلهای این S.A.L.W در نواحی مرزی ایران نصب یا حتا در آبهای آزاد بر روی سکوهای نفتی و کشتیهای بزرگ یا از سکوهای S.A.L.W برروی اقیانوس و دریاها قرار داشته باشد.
ایران پرست جهان دوست / 23 September 2012