با ادامه اعتصاب غذای محمدصديق کبودوند، زندانی سياسی در ايران، سه سازمان حقوق بشری و ۱۰۰ فعال جنبش کارگری خواهان آزادی وی شدند و ۷۳ روزنامه‌نگار نيز از وی خواستند به اعتصاب خود در زندان پايان دهد.
در حالی که محمدصديق کبودوند، فعال حقوق بشری و زندانی سياسی دو روز پيش اعتصاب غذای خشک خود را قطع کرد و اکنون به اعتصاب غذای تر ادامه می‌دهد؛ سازمان عفو بين‌الملل، فدراسيون بين‌المللی جامعه‌های حقوق بشر، و جامعه دفاع از حقوق بشر در ايران در بيانيه مشترکی از مقامات جمهوری اسلامی ايران خواستند فورأ و بدون قيد و شرط وی را آزاد کنند.
اين سازمان‌های مدافع حقوق بشر اعلام کردند که مقامات ايران مسئول به خطر افتادن جان او در اثر ادامه اعتصاب غذايش هستند.
محمدصديق کبودوند از شامگاه روز شنبه ۲۴ تيرماه جاری دست به اعتصاب غذای خشک زد و از نوشيدن آب خودداری نمود، اما در پی درخواست خانواده و دوستانش پذيرفته است که نوشيدن آب را در طول هفته جاری از سر بگيرد.
کبودوند گفته است پس از پايان اعتصاب غذای خشک به اعتصاب غذای تر ادامه خواهد داد و از خوردن غذا خودداری خواهد کرد.
آن هريسون، معاون بخش خاورميانه و آفريقای شمالی عفو بين‌الملل، کبودوند را يک زندانی عقيدتی دانست که تنها به‌خاطر فعاليت‌های روزنامه‌نگاری و حقوق بشری و استفاده مسالمت‌آميز از آزادی بيان خود در زندان به‌سر می‌برد
اعتصاب غذای ششم خردادماه در اعتراض به خودداری مسئولان قضائی ايران از دادن اجازه ديدار از فرزند بيمارش آغاز شده و حال اين زندانی سياسی کُرد همچنان رو به وخامت می‌رود.
پژمان، پسر محمدصديق کبودوند از دی‌ماه ۱۳۹۰ به بيماری ناشناخته‌ای دچار شده و پدرش آخرين بار وی را در روزهای نخستين ارديبهشت‌ماه سال جاری ديده است.
اين در حالی است که محمدصديق کبودوند خود در زندان سه بار دچار حمله مغزی و دست‌کم يک بار نيز دچار سکته قلبی شده و همچنين به بيماری‌های مربوط به پروستات و کليه مبتلا گرديده است.
پزشکان زندان توصيه کرده‌اند که وی برای درمان لازم به بيمارستانی در بيرون از زندان منتقل شود اما مسئولان زندان در اواسط تيرماه از انتقال او به بيمارستان بدون دست‌بند سر باز زدند.
آن هريسون، معاون بخش خاورميانه و آفريقای شمالی عفو بين‌الملل، محمدصديق کبودوند را يک زندانی عقيدتی دانست که تنها به‌خاطر فعاليت‌های روزنامه‌نگاری و حقوق بشری و استفاده مسالمت‌آميز از آزادی بيان خود در زندان به‌سر می‌برد.
وی گفت: “در وهله اول او اصلاً نبايد دستگير می‌شد و اکنون نيز بايد فوراً و بدون قيد و شرط آزاد شود تا بتواند در اين دوران ناگوار در کنار خانواده‌اش باشد.”
عبدالکريم لاهيجی، نايب رئيس فدراسيون بين‌المللی جامعه‌های حقوق بشر و رئيس جامعه دفاع از حقوق بشر در ايران نيز گفت: “براساس مقررات حداقل سازمان ملل برای رفتار با زندانيان، دولتمردان ايران ملزم هستند فوراً خدمات درمانی لازم را در اختيار محمدصديق کبودوند قرار دهند. آن‌ها بايد به آزار دادن اين پدر از طريق جلوگيری از ديدار او با فرزند بيمارش پايان دهند.”
از سوی ديگر ۱۰۰ فعال جنبش کارگری نيز طی بيانيه‌ای خواهان آزادی بی‌قيد و شرط کبودوند شدند.
آن‌ها مرخصی استعلاجی و یا دیدار از خانواده و فرزندان را حق خدشه‌ناپذیر و ابتدایی کبودوند و هر زندانی دیگری دانسته، ضمن پشتیبانی از اين زندانی سياسی از همه خواسته‌اند با حمایت از مطالبات کبودوند، خواستار آزادی بدون قید و شرط نامبرده و دیگر زندانیان عقیدتی و سیاسی دربند باشند.
همچنين ۷۳ روزنامه‌نگار در نامه‌ای خطاب به محمدصدیق کبودوند ضمن ارج گذاشتن به “پایداری” و تأکید بر “خواسته‌های انسانی، به حق و قانونی” وی درباره محرومیت از مرخصی و دیدار با فرزند بیمارش، از او خواسته‌اند به اعتصاب غذای خود پایان داده و به نگرانی دوستان، خانواده و همکاران خود خاتمه بخشد.
آن‌ها پیام اعتصاب کبودوند را چیزی جز “تأکید بر حقوق تعریف شده یک زندانی در قوانین مربوط به نگهداری زندانیان” ندانسته‌اند.
محمدصديق کبودوند در تير ماه ۱۳۸۶ بازداشت و در دادگاه انقلاب اسلامی تهران به اتهام “اقدام عليه امنيت ملی” از طريق تشکيل و اداره سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان به ۱۰ سال حبس و اتهام “تبليغ عليه نظام جمهوری اسلامی” به يک سال زندان محکوم شد.