با گذشت بیش از ۳۰ سال از پایان جنگ ایران و عراق، در مناطق مرزی انفجار مین همچنان قربانی می‌گیرد. طی سال‌های گذشته زمین‌های اندکی پاکسازی شده‌اند. ایران پس از مصر، دومین کشور آلوده به مین و از نظر اراضی حاصل‌خیز آلوده به مین، اولین کشور دنیا است. تصاویر پیش رو قربانیان منطقه اورامان را نشان می‌دهد. قربانیانی که جنگ برایشان هیچ‌گاه به پایان نمی‌رسد.
تصویر پای مصنوعی صدیق کریمی که بر اثر انفجار مین پای چپ خود را از دست داده
نرمین محمودی زمانی در ۹سالگی هنگامی که گوسفندان را به چرا برده بود پایش روی مین رفته و دچار معلولیت شده. او ۱۸سال معلم بوده و در حال حاضر به دلیل معلولیت ۵۰ درصدی از کارافتاده شده است.
صدیقه شریفی در سن ۴۰سالگی زمانی که برای آوردن گاوش به دشت رفته بوده دچار معلویت با مین می شود.
صادق رستمی ۵۹ ساله از نیروهای داوطلب برای کمک به جنگ بوده که در مرز عراق بر اثر انفجار مین دچار معلولیت می شود.
صدیق کریمی ۶۵ساله چندین سال در مرزهای غربی کشور به مرزبانان تدارکات می‌رسانده و بر اثر انفجار مین از ناحیه پا مجروح شده است.
مصطفی یزدانی ۸۰ ساله هنگامی که در جستجوی یکی از گوسفندانش بوده روی مین رفته است.
نظام محمدی ۳۳ساله و معاون سازمان بهزیستی شهرستان سروآباد است. او در سن ۱۳سالگی در حین فوتبال روی مین رفته و از ناحیه پاشنه پا دچار معلولیت شده است. نظام قبل از معلولیت به تیم فوتبال شهرستان دعوت شده بود اما مصدومیت مانع بازی او شد.
محمد عارف تابا در سن ۱۶سالگی زمانی که در حال کمک به مرزبانان بوده است دچار معلویت می‌شود و پایش را از دست می دهد. او امروز راننده تراکتور در یک کوره آجرپزی است
صباح خرند در سن ۱۱سالگی، زمانی که مشغول بازی در میدان روستا بوده بر اثر انفجار مین از ناحیه دست و چشم، معلول می‌شود. او در سن ۱۹سالگی ازدواج می‌کند و یک پسر ۸ساله دارد.
|
