مجمع عمومی سازمان ملل متحد «پیمان جهانی مهاجرت»، یک توافق جامع برای تأمین مهاجرت امن را به‌رغم مخالفت پنج کشور، از جمله آمریکا و مجارستان تصویب کرد. دبیرکل سازمان ملل این پیمان را بستری برای همکاری بین‌المللی دانست و گفت پیمان جهانی مهاجرت راه را برای «اقدام انسانی به سود کشورهای مبدأ، ترانزیت و مقصد و همچنین مهاجران» خواهد گشود.
مجمع عمومی سازمان ملل شامگاه چهارشنبه ۱۹ دسامبر / ۲۸ آذر با ۱۵۲ رأیِ موافق پیمان جهانی مهاجرت را تصویب کرد. ۵ کشور، از جمله اسرائیل، جمهوری چک و لهستان رأی مخالف دادند و ۱۲ کشور رأی ممتنع.
دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا گفته است که این پیمان با حاکمیت ملی این کشور سازگار نیست و به همین دلیل واشنگتن در اجلاس مربوط به آن در مراکش شرکت نکرد.
در اجلاس مراکش که در ماه جاری برگزار شد ۱۶۴ کشور با پیمان جهانی مهاجرت موافقت کرده بودند.
این پیمان اولین سند بین‌المللی مربوط به این موضوع است و الزام‌آور نیست. اما گسترش بحث‌ها در مورد افرادی که کشورهای خود را ترک می‌کنند، به افزایش مخالفت‌ها و تهدیدات در میان ۱۹۳ کشور عضو سازمان ملل منجر شده است.
پیمان جهانی مهاجرت تلاشی از سوی سازمان ملل است تا به مهاجرانی که در جست‌وجوی شرایط اقتصادی بهتری هستند کمک کند که به آن شرایط بهتر دست یابند و مقامات کشورها را وادار سازد تا با قاچاقچیان انسان‌ها در مرزهای کشورها مقابله کنند.
آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل با استقبال از تصویب پیمان جهانی مهاجرت تأکید کرد که این پیمان زمینه‌ای برای همکاری بین‌المللی فراهم می‌کند و راه را برای «اقدامات انسانی و منطقی به نفع کشورهای مبدأ، ترانزیت و مقصد و نیز مهاجران» هموار می‌سازد.
گوترش گفت: «برای دستیابی به این امر نیاز به همبستگی بیشتر با مهاجران در شرایط آسیب‌پذیری و سوءاستفاده‌های وحشتناک وجود دارد. ضروری است که مسیرهای قانونی بیشتری برای مهاجرت و همچنین برای جلوگیری از قاچاق و استثمار آن‌ها فراهم شود.»
بنا بر تخمین سازمان ملل متحد ۲۵۸ میلیون مهاجر در جهان وجود دارد که ۳،۴ درصد جمعیت جهان را تشکیل می‌دهند. دبیرکل سازمان ملل می‌گوید این تعداد مهاجر «۱۰ درصد از تولید ناخالص داخلی جهان را به خود اختصاص می‌دهد». شمار مهاجران از سال ۲۰۰۰ تاکنون رشدی ۵۰ درصدی نشان می‌دهد.
گوترش در کنفرانس مراکش گفت: «بیش از ۶۰ هزار مهاجر از سال ۲۰۰۰ تاکنون جان خود را از دست داده‌اند» و از دست دادن زندگی «مایه شرم جمعی» است.
در این پیمان ۲۳ هدف همکاری و مسئولیت مشترک در زمینه مهاجرت مشخص شده و تعیین شده که هر کشور آزاد است تصمیم بگیرد از چه کسی میزبانی کند. سیاستمداران دست راستی این طرح را تشویقی برای مهاجرت دسته‌جمعی می‌‌دانند.
طرح نهایی پیمان جهانی مهاجرت در ژوئیه گذشته از سوی ۱۹۳ عضو سازمان ملل به‌جز آمریکا آماده شد. از آن زمان این طرح مورد انتقاد سیاستمداران دست راستی اروپا، به‌ویژه اروپای شرقی، قرار گرفت. بلغارستان، مجارستان، جمهوری چک، لهستان، اسلوونی، استونی و همچنین ایتالیا از جمله این کشورها هستند. پیش از این، اسرائیل، استرالیا، هلند و اتریش نیز از این پیمان کنار کشیدند. سه کشور اخیر با این‌که در مراحل اولیه پیشبرد طرح همکاری داشتند، از این پیمان خارج شدند. یکشنبه گذشته شیلی آخرین کشوری بود که خروج خود از این پیمان را اعلام کرد.
بحث بر سر این پیمان همچنین موجب شد که حزب «اتحاد نو فلاماندها» که یک حزب دست راستی و ناسیونالیست در ائتلاف دولت بلژیک است، از دولت خارج شود و روز چهارشنبه شارل میشل، نخست‌وزیر بلژیک از سمت خود استعفاء داد.