محمد جواد ظریف، وزیر خارجه ایران در بخشی از گفت‌وگو با «نیویورکر» رابطه ایران با آمریکا را به فیلم «۵۰ قرار اول» (۲۰۰۴) - یک کمدی رمانتیک ساخته پیتر سگال - تشبیه کرده است. در این فیلم لوسی ویتمور (درو بریمور) هر روز حافظه‌اش را از دست می‌دهد و هنری راث (آدام سندلر) که لوسی را دوست دارد هر روز سعی می‌کند به او کمک کند که روزهای گذشته را که به به خوشی با هم گذرانده‌اند به یاد بیاورد. وزیر خارجه ایران می‌گوید: «ما عصبانی نیستیم. اگر قرار باشد به راه‌حلی دست یابیم باید بتوانیم آن را بر مبنای چیزی که در دست داریم بنا کنیم، در غیر این‌صورت می‌بایست مثل فیلم ۵۰ قرار اول همه چیز را از «روز بعد از اول» آغاز کنیم و این غیرممکن است.» ظریف سپس توافق هسته‌ای را «مبنای» رابطه ایران و آمریکا می‌نامد و می‌گوید: «در صورت فراهم بودن شرایط لازم برای مذاکرات من احتمال گفت‌وگو را رد نمی‌کنم.» به گفته ظریف این شرایط عبارت است از قابل اتکا بودن طرف مقابل – آمریکا و به یک معنا لوسی که به اختلال حواس مبتلا شده است و با این حال هری - ایران او را عاشقانه دوست می‌دارد.