این خلاصه‌ای از اتفاقات روزهای گذشته در حوزه ورزش قهرمانی زنان ایران است:
سهیلا و شهربانو منصوریان قهرمانان برجسته ووشو در ایران، آسیا و جهان، به دعوت یکی از برنامه‌های رادیو ورزش، به صداوسیما رفتند اما پس از حضور در استودیو و سالن انتظار پخش رادیو با دستور حراست سازمان صداوسیما و با ادعای پوشش نامناسب از صداوسیما اخراج شدند.
لیلا رجبی، ورزشکار پرتاب وزنه بلاروسی‌الاصل و اولین مدال آور آسیایی زنان در دوومیدانی را به مجموعه ورزشی آفتاب انقلاب تهران راه ندادند و گفتند دیگر نمی‌توانی اینجا تمرین کنی و از راهی که آمدی برگرد.
فدراسیون‌های جودو و دو و میدانی ورزشکاران زن را از فهرست اعزام به مسابقات آسیایی حذف کردند و خلبان پاراگلایدر زن هم به آسیا نمی‌رود.
زنان ورزشکار نه تنها با اعمال فشار برای رعایت حجاب مورد نظر ایران، ممکن است از حضور در برخی از رشته‌های ورزشی کاملا محروم شوند، بلکه حتی در رسانه ملی ایران حذف شده‌اند. نه تنها مسابقاتشان پخش نمی‌شود که حتی حضورشان با گرمکن ورزشی در رادیو هم تحمل نمی‌شود. با این حال ایران می‌خواهد یک زن را به عنوان پرچمدار کاروان ایران به بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ بفرستد: الهه احمدی، قهرمان تیراندازی زنان، جایگزین کیمیا علیزاده، قهرمان تکواندوی زنان شده که به علت مصدومیت از مسابقات جا مانده است. اما حضور زنان در این مسابقات به اندازه همین پرچمداری کاروان نمایشی است و تاکنون چندین ورزشکار زن ایرانی، به دلایل غیرفنی از فهرست این مسابقات خط خورده‌اند.
به نظر می‌رسد قرار است با حذف زنان از فهرست اعزام‌شدگان به مسابقات ورزشی بحران اقتصادی کنونی جبران شود و حتی گویا اعزام زنان هدر دادن پول حساب می‌شود و سهم‌شان به مردان داده شده است.
انجمن ورزش‌های هوایی جمهوری اسلامی ایران، در حالی اسامی ورزشکاران پاراگلایدر را برای حضور در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ اعلام کرده که تنها سهمیه در نظر گرفته شده برای زنان، در فهرست نهایی حذف شده است.
کمیته ملی المپیک ایران ۱۹ اردیبهشت اعلام کرده بود که دو سهمیه برای مردان خلبان پاراگلایدر و یک سهمیه برای زنان در نظر گرفته اما حالا تنها مردان به این سفر خواهند رفت.
فاطمه افتخاری قهرمان ایران در این رشته ورزشی گفته از افغانستان شش زن برای این مسابقات اعزام می‌شوند اما ایران نماینده‌ای ندارد: «همه آنچه تا الان درست شده در سال‌های قبل افرادی برایش جنگیده و تلاش کرده‌اند. به همین دلیل این موضوع را رسانه‌ای می‌کنم. خیلی ناراحت کننده است که زحمات زنان را نادیده می‌گیرند.»
افتخاری امسال به عنوان اولین زن ایرانی با هزینه شخصی در جام جهانی پاراگلایدر پرواز می‌کند اما اعلام کرده که فکر می‌کند با وضعیت کنونی ارز و نایده گرفته شدن‌ها و اینکه هیچ اعزامی وجود ندارد، اولین و آخرین دوره‌ای باشد که چنین کاری می‌کند.
فدراسیون جودوی ایران هم سهمیه کوراش زنان را کم کرده و به سهمیه کوراش مردان افزوده است. لیلا چغلوند قهرمان آسیا به این اقدام اعتراض کرده و به ایسنا گفته: «بچه‌ام با شیر خشک بزرگ شد چون در تمرینات تیم ملی می ماندم و اجازه نداشتم نوزادم را بیاورم اردو. اما فدراسیون جودو حقم را پایمال کرد. از سهمیه زنان کم کرده و با خط زدن اسم من از بازی‌های آسیایی، به سهمیه آقایان اضافه کردند.»
حمایت نکردن از ورزش زنان در ایران نه تنها در کمبود امکانات حرفه‌ای و نداشتن امکان تمرین در فضاهای اختصاص داده شده به مردان دیده می‌شود که یکی از مهم‌ترین جلوه‌های آن نداشتن امکان حضور در عرضه‌های بین‌المللی و کسب تجربه جهانی است.
فرزانه فصیحی، سریع‌ترین دختر ایران هم از فهرست بازی‌های آسیایی خارج شده و اکنون پس از حذف غیر فنی از بازی‌های آسیایی داخل سالن عشق‌آباد، از بازی‌های آسیایی جاکارتا هم به علل غیر فنی و نامشخص حذف شده است. فصیحی در اینستاگرام خود نوشته: «به خداحافظی از ورزش حرفه‌ای فکر می‌کنم با نگاهی که نومیدانه بر مدال‌هایم خیره مانده. متاسفم برای زمان از دست رفته و بهترین روزهای عمرم. فدراسیون دوومیدانی به همین راحتی از سریع‌ترین دونده دختر خود چشم پوشید و رکوردهایم را در ٦٠ متر ١٠٠ متر و ٢٠٠ متر نادیده گرفت. عمری که به مشقت گذشت. می‌روم تا سروسامانی دوباره بدهم به زندگی‌ام.»
این سرنوشتی است که بسیاری از زنان قهرمان ورزش ایران برای خود پیش‌بینی می‌کنند.