محمود خوشنام – وقتی حرف صدا و آواز به میان می‌آید، همه بیش از هر چیز بر شش‌دانگ بودن آن نظر دارند. حال آنکه موسیقی سنتی ایران پیش از آنکه نیاز داشته باشد به صدای شش‌دانگی، صدای “با حال” می‌طلبد؛ جیغ و فریاد با مزاجش سازگار نیست، اهل نجوا و زمزمه است.

در میان خوانندگان سنتی از مشروطیت به اینسو، غلامحسین بنان نخستین کسی‌ست که با صدای

پرورده‌اش این نیاز را برآورده ساخته است.

غلامحسین بنان با تکیه دادن بر جوهر موسیقی سنتی، آن را از چارچوب‌های کهنه اجرایی به‌درآورد و با بم‌خوانی‌های گرم و مخملی جلوه تازه‌ای به آن بخشید.
غلامحسین بنان در خانواده‌ای اهل فرهنگ زاده شد. پدرش بنان‌الدوله از مسئولان دیوانی بود و صدای خوش داشت؛ و مادرش از وابستگان خاندان قاجار، با نواختن پیانو آشنا بود. اعضای دیگر خانواده او نیز، هر یک به شکلی با موسیقی سر و کار داشتند. در چنین فضایی طبیعی‌ست که بنان هم به راه موسیقی رفته باشد.

غلامحسین بنان از یازده سالگی نزد مرتضی خان نی‌داوود به فراگیری رموز آوازخوانی پرداخت و چندی بعد به ترتیب نزد ناصر سیف،و ضیاءالذاکرین که روضه‌خوان بود، فراگیری‌های خود را ادامه داد.
برای آشنایی با غلامحسین بنان و دستاوردهای او برای موسیقی ملی ایران، می‌توانید برنامه رادیویی برجستگان سنتی را از طریق فایل صوتی، همراه با ترانه‌هایی ازین خواننده خوش‌صدا بشنوید.
 

در همین زمینه:
::مجموعه برنامه‌های رادیویی “برجستگان سنتی” از محمود خوشنام در رادیو زمانه::