مجبور شد کناره‌گیری کند. بحران‌های اقتصادی و سیاسی مختلفی را از سر گذراند، اما این آخری کارش را ساخت. ۹۳ ساله است، اما نمی‌خواست از قدرت کناره‌گیری کند و اِعمال قدرت درباره تعیین جانشین خود را به دیگران بسپارد.

رابرت موگابه در آفریقا از سنخ رهبرانی چون قذافی و حسنی مبارک است، رهبرانی که چون زمانی در مبارزات استقلال شرکت داشته‌اند، خود را صاحب مملکت می‌دانند و تصور می‌کنند که اگر نباشند دنیا به هم می‌خورد.

رابرت موگابه

جاکوب مودنا، رئیس پارلمان خبر استعفای رابرت موگابه را داد. نمایندگان کف زدند و به این ترتیب یک دوره نزدیک به چهار دهه حکمرانی سلطنتی‌وار موگابه به پایان رسید. پاداش او: استیضاح نمی‌شود. تحول نسبتا آرامی صورت گرفته و قدرت در دایره گروه حاکم جابجا شده، سطح اتکای آن لابد بیشتر می‌شود، اما هنوز معلوم نیست که کانون آن کجا خواهد بود.

در نامه موگابه به پارلمان آمده است که او خودش تصمیم به کناره‌گیری گرفته تا جلوی خونریزی را بگیرد. همچنین گفته که به زودی در این مورد خطاب به عموم مردم صحبت خواهد کرد.

پیش از اعلام کناره‌گیری پارلمان گام‌های نخستین برای استیضاح و برکناری موگابه را برداشته بود. با استعفا موضوع منتفی شد.

هفته پیش ارتش قدرت را به دست گرفته و موگابه را در کاخش حبس کرده بود. حزب موگابه، “زانو−پی‌اف” (– Zimbabwe African National Union- Patriotic Front  Zanu PF) هم او را از ریاست برکنار و عضویتش را لغو کرده بود.

موگابه ابتدا حاضر به کناره‌گیری از قدرت نبود. تصور می‌کرد که می‌تواند بر این بحران نیز غلبه یابد. اما سرانجام چاره‌ای جز تسلیم ندید. رؤیای او برای اینکه همسرش گریس را جانشین خود کند، جایش را به کابوس دست شستن از قدرت داد.

زیمبابوه

زیمامبوه، رودرزیای سابق، در جنوب آفریقا واقع است. به دریا راه ندارد. مساحت آن ۳۹۰۷۵۷ کیلومتر مربع است. اندکی بیش از ۱۳ میلیون جمعیت دارد. از سال ۱۹۸۰ مستقل است و سیستم رسمی حکومت آن جمهوری است. از نظر توسعه در جدولی که سازمان ملل تهیه کرده در میان ۱۸۸ کشور، رتبه ۱۵۵ را دارد. زیمبامبوه از نظر معادن غنی است، می‌تواند توسعه یابد اما استبداد و فساد به کشور فقری گسترده تحمیل کرده است.

مطالب روزهای اخیر درباره جنگ قدرت در زیمبابوه