دریاچه چیتگر که قرار بود از جمله مکان‌های تفریحی تهران باشد، به سبب بوی بد گردشگران را می‌آزارد.
حسین هاشمی، عضو پژوهشکده علوم محیطی دانشگاه بهشتی می‌گوید منشأ بوی بد این دریاچه مصنوعی احتمالاً خود دریاچه نیست و ناشی از کود نامناسبی است که برای فضای سبز اطراف دریاچه استفاده شده.
دریاچه مصنوعی چیتگر که با نام «شهدای خليج‌فارس» نیز به ثبت رسیده است، با ۱۳۰ هکتار مساحت در شمال غرب تهران قرار داد.
به گفته حسین هاشمی، «گاهی اوقات فاضلاب برج‌های آن منطقه در جوی‌ها و کانال آب‌های سطحی رها می‌شود که می‌تواند سبب ایجاد بوی نامطبوع شود».
این اظهارات درحالی بیان می‌شود که دو سال پیش عبدالرضا کرباسی، رئیس وقت دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران گفته بود «دریاچه چیتگر به دلیل اینکه آب راکدی است که هیچ منشا تغذیه طبیعی و مصنوعی سطحی ندارد هر کاری که با آن بکنیم نمی‌توانیم با بوی بد آن مقابله کنیم».
به عقیده عبدالرضا کرباسی، تنها راه مقابله با بوی بد و حشرات این دریاچه در نظر گرفتن یک حق آبه دائم است تا از گندیدگی آب جلوگیری شود.
قرار است سالانه ۵ میلیون متر مکعب آب از رودخانه کن به سمت دریاچه چیتگر آزادسازی شود. اما در حال حاضر مقدار آب برداشتی از این رودخانه تنها ۲ میلیون متر مکعب در سال است.
وزارت نیرو از ابتدا با احداث دریاچه چیتگر مخالف بود و نسبت به منبع تأمین حق‌آبه آن هشدار داده بود.
در آن زمان شماری از کارشناسان محیط زیست از محمد باقر قالیباف، شهردار سابق تهران انتقاد می‌کردند که این پروژه فاقد بررسی‌های کارشناسانه لازم است. کارشناسان می‌گفتند که عمر مفید این دریاچه پنج سال است.
با این حال، حسین هاشمی می‌گوید از آنجا که دریاچه چیتگر مجهز به تصفیه‌خانه است نمی‌تواند منبع بوی نامطبوعی باشد.
دریاچه چیتگر منطقه ۲۲ شهرداری قرار دارد. یک سوی این دریاچه مجتمع‌های مسکونی واقع شده و در سوی دیگر آن پارک گردشگری چیتگر.