اینجا جویهای تهران است؛ خانه موشها. همان موشهایی که ناقل ۳۰ تا ۴۰ نوع بیماریاند. شمال، جنوب، شرق و غرب ندارد. دیدن آنها سخت نیست. کمی دقت و حوصله میخواهد. میگویند پایتخت، نماد زندگی مدرن یک کشور است. حال، موش نه نماد تهران، بلکه در گیر و دار تصمیمات متولیان شهری به معضلی تبدیل شده که حتی ظاهرا از دست گربهها نیز کاری ساخته نیست. انگار تهران روز به روز شاهد کاهش ارزش زیستی خود است. زباله، فاضلاب، آلودگی هوا و امواج تلفن همراه تعادل اکوسیستم این کلان شهر را دگرگون ساخته است. در چنین شرایطی هرم غذایی ساکنان جانوری و گیاهی آن دستخوش تغییر گشته و معضل ازدیاد جمعیت موشها نیز زاییده چنین پدیدهای است.
رفع معضل سرانه ۸ عدد موش برای هر تهرانی با هزینههای میلیاردی سالانه به منظور طعمه گذاری تاکنون موفق نبوده است. شاید تغییر ذهنیت شهروندی که اکنون مابقی کیک و یا مغازه داری که زباله خود را در جوی این شهر رها میکند کمکی در کاهش زاد و ولد موشی باشد که ادامهی نسل، طبیعت اوست.