آرتا داوری، متولد تهران، هنرمند نقاش ساکن آلمان است. داوری در دانشکده هنر‌های زیبای مارسی و مدرسه بین‌المللی هنر نیس تحصیل کرده است. او به عنوان طراح‌صحنه در شبکه‌های تلوزیونی مشغول بکار شده و به عنوان نقاش با تئا‌تر مرکزی شهر آخن آلمان همکاری کرده است. داوری هم‌اکنون به کار تدریس، طراحی صحنه، ماسک سازی وبرپایی نمایشگاه‌هایی از کار‌هایش مشغول است.
آرتا داوری جدید‌ترین کار‌هایش را با الهام از موزه آلات موسیقی در آلمان که سه هزار ساز از سراسر دنیا را در خود جای داده آفریده است. این آثار درنمایشگاهی در دانشگاه شهر هیلدس‌هایم از ماه می به مدت سه ماه به نمایش گذاشته شده‌اند. برای اطلاعات بیشتر در مورد این مجموعه رجوع کنید به اینجا.
آرتا می نویسد:
آنچه بر شانه های من فشار آورد تا این دسته ی “نوازندگان” را کار کنم، همانا ممنوعیت بر عناصر “زن”، “موسیقی” و “رنگ” در حکومت جمهوری اسلامی بوده.
این دسته از کارهایم را 18 سال پیش با تابلوی “ونوس تپه ی سراب” (تندیس کوچکی از هفت هزار سال پیش و از دوران ستایش باروری در فلات ایران و از یافته های تپه ی سراب) آغاز کردم. این تندیس، گردنی بلند دارد و همچون همه ی تندیس های دوران باروری، دارای شکم و رانهای ستبر و پستانهائی بزرگ است. تندیس ونوس تپه ی سراب، بدون سر و بی هر دو دست است. من در آغاز راهم در “پرونده ی نوازندگان”، تندیس “ونوس تپه ی سراب” را برگزیدم و برایش سرو دست گذاشتم و در یک دستش ماندولین گذاشتم. ماندولین سازیست از فرزندان بربط. سازی کهن از ایرانزمین، که در تاخت و تاز اسلام، از سوی آنان نام “العود” (چوب) گرفت، زیرا که سازیست بتمامی از چوب. و این ساز را عربها با خود به اسپانیا بردند. همین ساز را به اسپانیولی و برگرفته از زبان عربی “ال لاود” میگویند و در فرانسه “لود” و در آلمانی “لاوته” و . . .و بیشتر ما ایرانی ها هم نام این ساز را به عربی یعنی “عود” بر زبان می آوریم در حالی که نامش “بربط” است.
با تشکر
فروغ
Forough / 09 July 2011