اردیبهشت در شمال ایران فصل شالیکاری ست که معمولا توسط زنان انجام می شود. زنان و دختراني كه به دلايل متعددي همچون فقر، بدسرپرستي يا بي سرپرستي ساعت‌ها را بايستي در دمادم صبح طي کنند تا به شاليزار برسند. رطوبت،‌ سرما، شرايط فيزيكي بدن حين نشاء، ارتباط مستقيم با آب هاي آلوده به سموم و كودهاي شيميايي، اينها تنها بخشي از محيط كار آنهاست. مادراني كه شايد براي روزي ۱۳هزار تومان دستمزد، آينده‌اي همراه با سقط جنين و معلوليت جسمي و ذهني را براي فرزندان در راهشان يا سرطان و بيماريهاي بدخيم را به دليل شرایط شغليشان هرگز نمي‌خواهند.