سفير ايران در عراق گفت «تمام ساکنان اردوگاه اشرف از نظر ما عفو هستند مگر کمتر از ۱۰۰ نفر از آن‌ها که دارای پرونده قضايی‌اند.»

حسن دانايی‌فر، سفير ايران در عراق در گفت‌وگو با خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا) افزود به جز اين ۱۰۰ نفر «سايرين می‌توانند به کشور عزيزمان بازگردند و يا هر جايی که مايل هستند مسافرت کنند.»
 

اردوگاه اشرف، پايگاه نظامی سازمان مجاهدين خلق ايران است که در فاصله ۱۰۰ کيلومتری بغداد و ۸۰ کيلومتری مرز ايران در شرق عراق قرار دارد.

اين اردوگاه در سال ۱۳۶۵ خورشيدی و پس از انتقال نيروهای اصلی سازمان مجاهدين خلق به عراق بنياد گذاشته شد.

پس از حمله نظامی ايالات متحده آمريکا به عراق در سال ١٣٨٢ اين پايگاه در اختيار نيروهای آمريکايی قرار گرفت و نيروهای مسلح آن خلع سلاح شدند. نيروهای عراقی از دی ماه سال ١٣٨٨ کنترل اين اردوگاه را دست گرفته‌اند.

سفير ايران در عراق گفت: «در حال حاضر ۳۴۰۰ نفر در اردوگاه اشرف حضور دارند که تا کنون تعداد هزار نفرشان به ايران بازگشته‌اند و ۷۵۰ نفرشان از طريق صليب سرخ خواهان ترک اردوگاه هستند.»

سفير ايران در عراق: اکثر کسانی که در اردوگاه اشرف‌اند، قديمی‌اند. از شش سال پيش تاکنون عضوگيری جديد نداشته‌اند و آخرين افراد از اروپا و ايران بوده‌اند

دانايی‌فرد در مورد موضوع پناهندگی اعضای سازمان مجاهدين خلق در عراق گفت: «آن‌ها مدعی‌اند به عراق پناهنده شده‌اند، اما در کجای دنيا به اين افراد پناهندگی داده می‌شود؟ منافقين يک سازمان با تشکيلات مشخص و ثبت شده است. از سويی سئوال اين است که چه کسی به اين‌ها پناهندگی داده است؟ بايد سند و مدرکی وجود داشته باشد که نيست.»

اين در حالی است که مدافعان حقوق بشر معتقدند بر اساس حقوق بين‌الملل، ساکنان اردوگاه اشرف از موقعيت «اشخاص تحت حمايت» به تعريف کنوانسيون چهارم ژنو برخوردارند.

سفير ايران در بغداد در همين رابطه گفت: «آمريکايی‌ها پس از اشغال معتقد بودند به استناد بند چهار کنوانسيون ژنو مبنی بر اين‌که وقتی کشوری اشغال می‌شود نيروی اشغال‌کننده وظيفه دارد از تمامی شهروندان و مجموعه‌هايی که در آن کشور است حمايت کند از منافقين [مجاهدين خلق] حمايت کرده‌اند. بعد از اين‌که پرونده امنيتی عراق به عراقی‌ها منتقل شد و پرونده عراق از فصل هفت منشور سازمان ملل خارج شد، خودبه‌خود حفاظت از منافقين توسط آمريکايی‌ها لغو شد.»

دانايی‌فر شرايط زندگی‌ اعضای سازمان مجاهدين خلق در اردوگاه اشرف را «نامناسب» توصيف کرد و گفت: «اين افراد به لحاظ دسترسی به شبکه‌های اينترنتی، ‌ماهواره‌ای، تلفن و حتا گفت‌وگوی دو يا چند نفره بسيار تحت فشار و محدوديت هستند و به تمام معنا حق انتخاب و آزادی برايشان وجود ندارد.»

وی مدعی شد که ‌در حال حاضر مجاهدين خلق از اردوگاه اشرف به شدت مراقبت و محافظت می‌کنند «تا کسی از آن‌جا فرار نکند» اما به گفته وی اخيرأ دو نفر از اعضای شورای رهبری اين سازمان از آن‌ها جدا شده‌اند.

سفير ايران در عراق گفت: «اکثر کسانی که در اردوگاه اشرف‌اند، قديمی‌اند. از شش سال پيش تاکنون عضوگيری جديد نداشته‌اند و آخرين افراد از اروپا و ايران بوده‌اند.»

حسن دانايی‌فر گفت مجاهدين خلق اصرار دارند اردوگاه اشرف باقی بماند اما دولت عراق مخالف حضور آن‌ها در کشورش است.

علی الدباغ، سخنگوی دولت عراق روز ۲۳ فروردين‌ماه سال جاری (۱۲ آوريل) اعلام کرد که شورای وزيران اين کشور متعهد به اجرای تصميم پيشين خود مبنی بر منع فعاليت مجاهدين خلق و بستن اردوگاه اشرف تا پايان سال جاری ميلادی است.

دولت عراق پايان سال ۲۰۱۱ را مدت تعيين شده برای ترک اين کشور توسط سازمان مجاهدين خلق ايران عنوان کرد.

سخنگوی دولت عراق ضمن برشمردن مجاهدين خلق به‌عنوان «يک گروه تروريستی» بر «ضرورت بهره‌گيری از کليه ابزارهای سياسی و ديپلماتيک، با همکاری سازمان ملل متحد برای خروج اين سازمان از عراق و با در نظر گرفتن انتخاب اعضای اين سازمان برای کشور محل اقامت خود» تأکيد ورزيد.
 

نوری المالکی نخست‌وزير عراق نخستين بار در سال ۲۰۰۹ ميلادی تصميم به «اخراج مجاهدين خلق از عراق» گرفت اما موفق نبود.

بامداد روز ۱۹ فروردين ۱۳۹۰، ارتش عراق اردوگاه اشرف را مورد تهاجم قرار داد. روپرت کالويل، سخنگوی کميسر عالی حقوق‌بشر ملل ‌متحد تأييد کرد که در اين حمله دست‌کم ۳۴ نفر کشته شده‌اند.

در پی حمله نيروهای نظامی دولت عراق به اردوگاه اشرف، سازمان‌های مدافع حقوق بشر، از جمله عفو بين‌الملل ضمن محکوم ساختن اين اقدام خواهان بررسی يک هیأت مستقل از اين واقعه شدند.