داریوش آشوری، یکی از شکل‌دهندگان به زبان فارسی مدرن در حوزه‌ی علوم انسانی است. او ترجمه کرده، لغت گردآورده، مفهوم‌سازی کرده و درباره‌ی زبان اندیشیده است، آن هم از این زاویه که چگونه زبان خود را به روی جهان باز کنیم و بتوانیم با آن مسائل جدید را درک و تبیین کنیم.

گفت‌وگو با داریوش آشوری، با موضوع ورود علوم انسانی به ایران و شکل‌گیری زبان آن آغاز شده و در ادامه به گسست میان “قدیم” و “جدید” و پیامدهای این گسست برای پاگیری علوم انسانی در ایران پرداخته می‌شود. داریوش آشوری برای حل مشکل گسست، سنت‌گرایی را چاره‌ساز نمی‌داند و باز بودن به روی جهان را پیشنهاد می‌کند که برانگیزاننده‌ی گفت‌وگویی باز با سنت خودی نیز هست. ضرورت باز بودن به روی جهان نکته‌ای کلیدی در پروژه “زبان باز” داریوش آشوری است که او در این گفت‌وگو به معرفی ایده‌ی آن می‌پردازد.

گفت‌وگو با داریوش آشوری در چهار بخش در سایت رادیو زمانه منتشر شده است. کل این گفت‌وگو به صورت فایل PDF به خوانندگان زمانه تقدیم می‌شود.

۱. علوم انسانی و ترجمه‌ی آن در ایران
۲. علوم انسانی و مسئله‌ی زبان آن
۳. پروژه‌ی “زبان باز”
۴. زبان و فرهنگ