ظهر جمعه ۲۰ ژانویه، به‌وقت محلی، دونالد ترامپ در برابر چشم صدها هزار نفر چنین گفت: «من رسماً سوگند یاد می‌کنم که مسئولیت ریاست‌جمهوری ایالات متحده را صادقانه انجام دهم و تا آن‌جا که در توان دارم از قانون اساسی ایالات متحده آمریکا صیانت، حمایت و دفاع کنم.» و این‌چنین، به‌طور رسمی، به‌عنوان چهل‌پنجمین رئیس‌جمهور آمریکا معرفی شد.

ترامپ، در نطق کوتاه خود –که سخنگویش به‌عنوان «نطقی فلسفی» وعده‌ آن را داده بود— باز هم بر همان نکاتی تأکید کرد که پیشتر به‌کرات، در خلال کارزار انتخاباتی‌اش، شنیده بودیم: تأکید بر فاصله‌ عمیق میان سیاستمداران و مردم آمریکا، تأکید بر اینکه از این لحظه به بعد مردم آمریکا حاکمان واقعی کشور خواهند بود، انتقاد از سیستم آموزشی و درمانی فعلی، انتقاد تلویحی از نقش آمریکا در ناتو و کمک ارتش این کشور به ارتش کشورهای دیگر، تأکید بر ازبین بردن «تروریسم اسلامی»، تقویت ائتلاف‌های موجود میان آمریکا و کشورهای دیگر و همین‌طور تشکیل ائتلاف‌های جدید، تأکید بر وطن‌پرستی و در نهایت تأکید بر شعار اصلی کارزار انتخاباتی‌اش: بازگرداندن عظمت دوباره به آمریکا. ترکیبی از شوونیسم، دماگوژی و بیگانه‌هراسی.

کابینه پولدارها

معرفی ترامپ به‌عنوان رئیس‌جمهور درحالی صورت می‌گیرد که هنوز روند بررسی صلاحیت نامزدهای کابینه‌ی پیشنهادی وی به اتمام نرسیده است – کابینه‌ای با ثروت تقریبی ۳۵ میلیار دلاری که این میزان، معادل رشد تولید ناخالص داخلی (GDP) صد کشور جهان است. کابینه‌ای متشکل از افراطی‌ترین اعضای حزب جمهوری‌خواه که یادآوری مواضع چهره‌های کلیدی آن می‌تواند دورنمای آنچه قرار است در این دوره‌ چهارساله‌ اتفاق بیفتد را تاحدی روشن سازد.
مایکل پنس، از اعضای جنبش تی پارتی که از نفوذ بالایی بر اعضای جمهوری‌خواه کنگره برخوردار است، درحالی به عنوان معاون رئیس‌جمهور انتخاب شده که از او به‌عنوان سرسخت‌ترین مخالفان سقط جنین، حقوق دگرباشان جنسیتی، و مهاجران نام برده می‌شود. پنس، همچنین یکی از مدافعان دخالت نظامی آمریکا در سایر کشورها ذیل عنوان ایدئولوژی «جنگ علیه ترور» بوده، و بارها مخالفت خود را با بسته شدن زندان گوانتانامو ابراز کرده است. در گذشته، حمایت از حق حمله‌ پیشگیرانه‌ اسرائیل به تأسیسات هسته‌ای ایران، از جمله مواضعی بوده که وی به‌صراحت بر آن تأکید می‌کرده است.
اسکات پروئیت، گزینه‌ی پیشنهادی ترامپ برای تصدی آژانس حفاظت از محیط ‌زیست (EPA)، از مخالفان جدی طرح دولت اوباما برای کاهش گازهای گلخانه‌ای نیروگاه‌های برق به‌منظور جلوگیری از تغییرات آب‌وهوایی و همین‌طور طرح موسوم به «انرژی پاک» بوده است. پیشنهاد وی به‌عنوان رئیس EPA، در حالی صورت می‌گیرد که وی نسبت به واقعیت بسیار نگران‌کننده‌ی تغییرات اقلیمی و آب‌وهوایی تردید جدی دارد.

جنگ لذت‌بخش و شلیک کردن بامزه است!

مایک پومپئو، گزینه‌ پیشنهادی ترامپ برای ریاست سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (CIA) است. پومپئو، دیدگاهی نزدیک به مایکل پنس دارد. او نیز، از اعضای جنبش تی پارتی است که همچون پنس، از مخالفان بسته شدن زندان گوانتاناموست. او از مدافعان سرسخت استفاده از سلاح گرم در آمریکاست و همچنین موضعی به‌شدت خصمانه در قبال اسلام دارد، آن‌طور که در اظهارنظری مشهور گفته «روحانیون مسلمانی که حملات تروریستی را به شدت محکوم نمی‌کنند، همدست تروریست‌ها هستند.»
در قبال ایران نیز، مایک پومپئو تاکنون مواضعی نقادانه اتخاذ کرده است. به‌طور ویژه، توافق هسته‌ای ایران و کشورهای غربی را— که ازدید وی توافق با بزرگ‌ترین دولت حامی تروریسم در جهان است— فاجعه‌بار خوانده، و از انتظار خود برای لغو آن سخن گفته است.
ژنرال بازنشسته، جیمز متیس، معروف به «سگ هار» نامزد تصدی وزارت دفاع است. درباره‌ مواضع جنگ‌آفروزانه‌ ژنرال متیس می‌توان به اظهارنظری از او در سال ۲۰۰۵ اشاره کرد: «کشتن دشمن در میدان نبرد می‌تواند لذت‌بخش باشد. در واقع، جنگیدن با آن‌ها بسیار بامزه است. پر از موقعیت‌های خنده‌دار است. شلیک کردن به چند نفر بامزه است. من صدای تیر و تفنگ را دوست دارم». وی که از سابقه‌ طولانی و جایگاهی برجسته در میان نظامیان آمریکایی برخوردار است، از منتقدان جدی سیاست‌های نظامی اوباما بوده و همواره دولت او را به‌خاطر مماشات با دولت ایران به باد انتقاد می‌گرفت. ژنرال میتیس، ایران را به‌مراتب خطری بزرگ‌تر از داعش می‌داند و از مدافعان جنگ با ایران است. برخی از گزارش‌ها حاکی از آن است که همین موضع او نسبت به ایران و دفاع وی از جنگ علیه ایران بوده که به اعلام بازنشستگی او از سوی اوباما انجامید. باوجوداین، ژنرال متیس، پس از معرفی به‌عنوان نامزد پیشنهادی برای وزارت دفاع، اعلام کرد که توافق هسته‌ای با ایران را نمی‌توان لغو کرد.

رکس تیلرسون وزیر جدید خارجه آمریکا می‌گوید باید از جنبه‌های مثبت برجام استفاده کرد.

وزیر خارجه، دشمن ایران، موافق برجام

رکس تیلرسون، رئیس پیشین غول نفتی اگزون موبیل، گزینه‌ ترامپ برای وزارت امور خارجه است که به چهره‌هایی همچون میت رامنی و دیوید پترائوس ترجیح داده شده است. تیلرسون، علی‌رغم پذیرش تأثیر گازهای گلخانه‌ای بر تغییرات اقلیمی و آب‌وهوایی، بر این باور است که استفاده از سوخت‌های فسیلی اجتناب ناپذیر است، چه این واقعیت خوشایندمان باشد چه نباشد. او از مدافعان تجارت آزاد است و از‌همین‌رو مخالف تحریم اقتصادی روسیه است. از جدی‌ترین انتقادهای مطرح‌شده به او نداشتن سابقه‌ سیاسی و روابط دوستانه با ولادیمیر پوتین ذکر شده است.
باوجوداین، تیلرسون در جلسه‌ بررسی صلاحیت خود برای تصدی وزارت امور خارجه در کمیته‌ خارجی سنا، گفت که رفتار روسیه در وضعیت امروز جهان خطری برای آمریکا محسوب می‌شود. در خصوص اسلام و مسلمانان نیز، تیلرسون موضع معتدل‌تری نسبت به مواضع دیگر اعضای پیشنهادی کابینه‌ ترامپ اتخاذ کرد و از میانه‌روهای اسلام گرا به‌عنوان بزرگ‌ترین متحدان آمریکا در جنگ ایدئولوژی نام برد. همچنین نسبت به توافق هسته‌ای ایران با کشورهای غربی، با مؤثر خواندن تحریم‌ها، گفت که باید از جنبه‌های مثبت این توافق استفاده کرد و مانع دستیابی ایران به سلاح اتمی شد. او از ایران به‌عنوان دشمن مشترک آمریکا، اسرائیل و کشورهای عربی خاورمیانه نام برد و اضافه کرد که این امر، یعنی دشمنی با ایران، می‌تواند زمینه‌های مشترکی میان این کشورها فراهم آورد.

از دادستان کل ضد مهاجر تا مشاور ارشد نژادپرست

در کنار چنین افرادی، می‌توان به جف سشنز، نامزد پیشنهادی ترامپ برای دادستانی کل، که به ضدیت با مهاجران غیرقانونی و اقلیت‌های مذهبی و جنسیتی مشهور است. همچنین به ژنرال بازنشسته، جان. اف. کلی، نامزد پیشنهادی برای وزارت امنیت داخلی که همچون پنس و پومپئو از مخالفان بسته‌شدن گوانتانامو بوده و اصلی‌ترین مأمورتش تلاش برای جلوگیری از ورود مهاجران غیر قانونی، از طریق مرزهای جنوبی آمریکا، عنوان شده است.
و در کنار همه اینها، استیو بنن، مشاور ارشد ترامپ، کسی که بسیاری بر این باور‌اند مهم‌ترین فرد در کابینه ترامپ است. بسیاری از دموکرات‌ها بنن را به‌خاطر مواضع شدیداً نژادپرستانه‌اش خطرناک‌ترین چهره کابینه‌ ترامپ می‌دانند. چهره‌ای که به‌عنوان استراتژیست اصلی کابینه‌ ترامپ بیشترین نفوذ را بر وی دارد.
این بخشی از سیمای کابینه‌ ترامپ است. یک عکس فوری از هیولایی هولناک… باید منتظر ماند و دید دولت ترامپ در واقعیت تا چه اندازه به سیمای ترسناک خود نزدیک می‌شود و تا کجا این تصویر هولناک را محقق خواهد ساخت.

بیشتر بخوانید: