مرتضی مرادپور زندانی سیاسی آذربایجانی در اعتصاب است. او امروز در پنجاه و چهارمین روز اعتصاب غذایش، بیهوش شده و به بهداری زندان منتقل شده است.
فردین مرادپور، برادر این زندانی سیاسی گفته که در تماس تلفنی ظهر امروز شنبه ۲۷ آذر مطلع شده که برادرش امروز صبح «وقتی در تلاش بوده که از جایش برخیزد، چشمانش سیاهی رفته، تعادلش را از دست داده و بیهوش شده و به زمین خورده است.»
او بعد از بیهوشی حدودا ۱۵دقیقه‌ای، با کمک هم‌بندانش و پاشیدن آب بر صورتش به هوش آمده و بعد از به هوش آمدن، به بهداری زندان منتقل شده است. به گفته برادر این زندانی، پزشکان قند و فشار خون او را کنترل کرده ولی در مورد کیفیت آنها هیچ اطلاعاتی نداده‌اند. ضربان قلب مرتضی مرادپور، نامنظم و کند شده طوری که پزشکان زندان فکر کرده‌اند دستگاه‌ها و ابزار پزشکی درست کار نمی‌کند و چندین بار آنها را تست کرده‌اند تا این که اختلال دستگاه را مربوط به وخامت وضعیت او و نامنظم بودن ضربان دانسته‌اند.
برادر مرتضی مرادپور همچنین گفته که بعد از کنترل‌های پزشکی، سعی کرده‌اند با اجبار به او آمپول و سرم تزریق کنند، طوری که چندین نفر از دستانش نگه داشته‌اند ولی مرتضی با تهدید این که در صورت تزریق آمپول یا سرم، سرش را به دیوار و تخت خواهد کوبید، مقاومت کرده و مانع از تزریق آنها شده است.
خانواده این زندانی روز پنج‌شنبه به دلیل «بی پاسخ مانده درخواست هایشان از مجاری قانونی»، مقابل دادگستری تبریز تحصن کردند اما با وجود وعده مسئولان قضایی، اجازه ملاقات این خانواده با زندانی‌شان داده نشد.
فردین مرادپور در مورد ملاقات حانواده با برادرش گفت این قرار ملاقات توسط نمایندگان دادستان تبریز پیشنهاد شده بود که در نهایت با فرافکنی به بهانه اتمام وقت اداری و نبود قاضی ناظر زندان، مانع از ملاقات شدند.
جعفر افشارنیا، وکیل مرتضی مرادپور در مرحله اعاده دادرسی دیوان عالی کشور، نوشته است: «موکلم ۵۴ روز است که در اعتصاب غذاست. کاش راهی داشتم که راضی‌اش می‌کردم اعتصابش را بشکند. مرتضی جوان است و حال مادرش اصلا خوب نیست و نگران فرزندش است. ۵۴ روز برای بدن انسان به اندازه کافی زیاد است که بافت‌ها به دلیل نرسیدن غذا از بین برود و شخص را به کما ببرد.»
مرتضی مرادپور از صبح چهارم آبان ۹۵ در اعتراض به عدم اجرای ماده ۱۳۴ (تجمیع مجازات) با نوشتن نامه‌ای خطاب به ریاست دادگستری استان آذربایجان شرقی ضمن اعتراض به روند غیرقانونی دادرسی و اجرای حکم دادگاه، تا رسیدگی مسئولین به موارد اعتراضی، وارد اعتصاب غذا شده است.
وکیل این زندانی نوشته است: «درخواست اعاده دادرسی تقدیمی به شعبه ۳۳ دیوان عالی کشور بدون دقت کافی و به صرف امنیتی بودن پرونده درخواست رد شده است. مرتضی که این مسائل را از حقوقدان‌ها و وکلای تبریز یاد گرفته است و بر حقانیت خود و اجحاف قانونی در حق خود تاکید فراوانی دارد و به همین دلیل در تصمیم خود برای ادامه اعتصاب تا اعمال ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی و آزادی کامل از زندان محکم و استوار است و وساطت بنده و خانواده‌اش برای شکستن اعتصاب غذا کارساز نشده است.»
بر اساس ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی، فرد محکوم مجموع دوره‌های حبس را نمی‌گذراند بلکه از بین چندین مجازات، تنها اشد مجازات درنظرگرفته شده برای او اجرایی می‌شود. بر این اساس و با توجه به سپری شدن بیش از دو سال از زندان مرتضی مرادپور، وی اکنون می‌تواند آزاد شود.
خانواده مرادپور، روز سه‌شنبه ۲۳ آذر ۹۵، با دادستان “خلیل الهی”، و قاضی ناظر زندان “جعفر فاضل‌نیا”، دیدار کردند و خواستار رسیدگی به وضعیت فرزندشان شدند. در این دیدار دادستان و قاضی ناظر زندان همچنان تاکید کردند «تا اعتصاب غذایش را نشکند، هیچ اقدامی از طرف ما صورت نخواهد گرفت.»
فردین مرادپور، برادر این زندانی وضعیت او را در پنجاهمین روز اعتصاب غذا بسیار وخیم اعلام کرده و گفته بود که او توان راه رفتن ندارد، نصف کبد و کلیه‌هایش به طور جدی آسیب دیده و تحلیل رفته، و هر لحظه خطر ایست قلبی، کما و حتی مرگ او را تهدید می‌کند.
مرتضی مرادپور در پی وخامت حالش، روز ۲۲ آذر به بهداری زندان تبریز منتقل شد اما از تزریق سرم و دریافت درمان خودداری کرد.
مرتضی مرادپور در سال ۱۳۸۸ در دادگاه انقلاب تبریز به اتهام اجتماع و تبانی جهت ارتکاب جرم بر علیه امنیت کشور و تبلیغ علیه نظام به ۳ سال حبس تعزیری محکوم شد.
او به همراه برادر خود فردین مرادپور و چندین نفر دیگر از فعالان آذربایجانی در جریان راهپیمایی خانوادگی ۱خرداد ۸۸ در پارک ائل گولی تبریز و پس از طرح شعارهایی در رابطه با حقوق زبانی و ملی آذربایجانی‌ها بازداشت و پس از نزدیک به شش ماه بازداشت به قید وثیقه آزاد شد.