به‌تازگی آلبوم دیگری از ساخته‌های بهزاد رنجبران، آهنگساز ایرانی مقیم آمریکا منتشر شده است. آلبومی که قطعه «بیداری» را نیز در خود دارد؛ اثری که حدود دو سال پیش به سفارش یک جشنواره کره ای ساخته شد.
در همان زمان، بهزاد رنجبران در گفت‌وگویی با «زمانه» درباره ویژگی‌ها و همچنین منبع الهام خود در ساخت این اثر گفت: «ما همیشه پدیده‌ی صلح را دست‌کم می‌گیریم و فکر می‌کنیم چون الان صلح است، پس تا ابد هم این صلح باقی خواهد ماند. این هشداری برای هوشیاری همه‌ی انسانهاست که در حفظ صلح بکوشند. چون می‌تواند [حوادثی] پشت سرهم اتفاق بیفتد و یک جامعه‌ای را به میدان جنگ بکشاند. تک تک انسان‌ها باید این هشیاری را نشان بدهند. پس در حقیقت عنوان این قطعه به این معناست که وظیفه‌ی هر انسانی‌ست که در حفظ صلح بکوشد و فکر نکنیم که دیگران بجای ما دارند این عمل را انجام می‌دهند.»
رنجبران همچنین افزود: «در این قطعه موتیف‌هایی ایرانی وجود دارد. به‌ویژه بخش میانی یک جنبه‌ی صوفی‌گرایانه دارد. در حقیقت، انسان در خودش فرو می‌رود و به مشکلات و جنایت‌هایی که جنگ می‌تواند برای انسان ایجاد بکند، می‌اندیشد. از این زاویه، بخش میانی این قطعه و آن جنبه‌ی عرفانی‌اش گریزی به موسیقی ایرانی می‌زند. در نهایت هم به یک حالت شادمانه و پرانرژی که نشان‌دهنده‌ی خوشبینی ما به آینده‌ی بشری است می‌رسد. قطعه به این صورت پایان می‌گیرد.»
در سی دی تازه رنجبران که کمپانی ناکسوس آن را منتشر کرده است علاوه بر قطعه «بیداری»، پنج اثر دیگر هم گنجانده شده که توسط گروه تکنوازان سژونگ اجرا شده‌اند. یکی از این کارها، برداشتی برای سازهای زهی هست از بخش دوم «کنسرتو ویلنسل» از این آهنگساز که «الژی» (سوگنامه) نامیده شده است.
بهزاد رنجبران که اکنون استاد دانشکده موسیقی جولیارد در نیوریورک است به تازگی یک کنسرتو برای پیانو و ارکستر هم آفریده که فضای آن از فضای پارسه، یا تخت جمشید، پایتخت آیینی هخامنشیان الهام گرفته است.