کوهپایه ورودی شهر بهشهر، محلی برای دفن زباله این شهر است. محلی‌ها این مکان را «آشغال‌تپه» می‌خوانند. در سال ۱۹۹۴ کارخانه کمپوست بهشهر برای حل معضل زباله شرق مازندران آغاز به کار کرد اما این کارخانه هنوز پاسخگوی سالیان سال تلنبار شدن زباله شهری در آشغال‌تپه نیست.
مکان رها کردن زباله از سال ۱۳۵۷ تا امروز، زمینی کوهپایه‌ای به مساحت ۱۳ هکتار در ورودی شرقی بهشهر است؛ آشغال تپه روزانه پذیرای ۷۵ تا ۹۰ تن زباله است.
رها شدن زباله در کوهپایه‌های سبز البرز تنها مشکل بهشهر نیست و بیشتر شهرهای مازندران با این معضل زیست‌محیطی گرفتارند.
روزانه در استان مازندران ۳۰۰۰ تن زباله تولید می‌شود. حمل و دفن و دفع زباله در مازندران علاوه بر اینکه بخش اعظمی از درآمد شهرداری‌ها را به خود اختصاص می‌دهد، مقولات اجتماعی ناشی اعتراض‌های مردمی نسبت به نحوه حمل‌ونقل و دفع بهداشتی و نفوذ آلودگی‌ها به منابع آبی را نیز در پی دارد.
۳۰۰۰ تن زباله مازندران به دلیل کمبود زمین در شهرهای مختلف استان با مشکلات زیاد و هزینه‌های میلیاردی به نقاط دور کوهستانی و جنگلی حمل و دفن می‌شود. اما دفع این زباله‌ها با استانداردهای روز صورت نمی‌گیرد و این زباله‌ها تبعات و مخاطرات زیست‌محیطی برای منطقه دارند.
نخستین کارخانه کمپوست زباله شرق مازندران در مهرماه ۱۳۹۴ در شهرستان بهشهر به بهره‌برداری رسید. این کارخانه قرار است زباله شهرستان‌های بهشهر، نکا و گلوگاه را فراوری می‌کند. اما در یک سال گذشته، زباله‌های اشغال تپه کمتر نشده‌اند.
ساخت کارخانه کمپوست بهشهر از سال ۸۸ تاکنون بدون احتساب قیمت زمین، تجهیزات و امکانات شهرداری بیش از ۹۰ میلیارد دلار هزینه داشته است.
کمپوست بهشهر تنها کارخانه کمپوست در شرق مازندران است. ۱۲ سال پیش ایجاد سه کارخانه کمپوست و بازیافت زباله در شهرهای گرگان (که در آن زمان بخشی از استان مازندران بود)، بابل و تنکابن مصوب شد که هرگز اجرایی نشدند.
مدیریت پسماند در شمال کشور از معضلات جدی زیست‌محیطی است و با وجود اینکه برنامه‌های بسیاری در این مورد اعلام شده است، این برنامه‌ها هرگز به مرحله اجرایی نمی‌رسند.
عملیات اجرایی کارخانه کمپوست زباله بهشهر هم پس از ۱۰ سال جدال سیاسی در سال ۸۷ شروع شد. از سال ۱۳۸۷ تا ۱۳۹۴ به دلیل کمبود منابع اعتباری اختصاصی از سوی دولت و شهرداری‌های شهرهای پنج‌گانه این منطقه اجرای طرح کارخانه کمپوست بهشهر به درازا کشیده شد.
