هواپیمای خورشیدی سولار ایمپالس-۲ پس از ۶۲ ساعت سفر بر فراز اقیانوس آرام در سانفرانسیسکو به زمین نشست. در نهایت این هواپیما پرواز تقریباً سه روزه‌اش بر فراز اقیانوس آرام را با موفقیت تکمیل کرد.
این هواپیمای خورشیدی، ماه مارس ۲۰۱۵، از ابوظبی، پایتخت امارات متحده عربی، سفر خود به دور دنیا را آغاز کرد و در عمان، میانمار، چین و ژاپن توقف داشته است.
سولار ایمپالس-۲ در ماه جولای ۲۰۱۵ در فرودگاه هاوایی به زمین نشست و به علت آسیب فراوانی که در سفر از ژاپن به باتری‌های این هواپیما وارد شده بود، برای تعمیر مدتی در هاوایی مستقر شد.
پرواز پنج شبانه‌روزی اين هواپيما از ژاپن به هاوايی، ركورد طولانی‌ترين پرواز بدون توقف يك هواپيما را به نام سولار ايمپالس -۲ به ثبت رسانده است.
در نهایت هواپیمای ایمپالس-۲ در نهمین مرحله از سفر خود به دور کره زمین از مجمع الجزایر هاوایی به سان فرانسیسکو رسید.
این مرحله از سفر یعنی عبور از آسمان اقیانوس آرام، به علت نبود فرودگاه اضطراری در این منطقه، پر مخاطره‌ترین بخش از سفر دور زمین این هواپیمای خورشیدی بوده است.
برتراند پیکارد، خلبان هواپیمای خورشیدی ایمپالس-۲ در حالی که به پل معروف «گولدن گیت» در سانفرانسیسکو اشاره می‌کرد، گفت: «من از این پل هم عبور کردم و حالا رسما در آمریکا هستم.»
پیکارد گفت: «آیا می‌توانید تصور کنید که می‌توان با یک هواپیمای خورشیدی از گلدن گیت عبور کرد؟ هواپیمایی که سر و صدا ندارد و باعث آلودگی هم نمی‌شود.»
در حال حاضر برای تکمیل سفر به دور زمین تنها سفر بر فراز اقیانوس اطلس مانده است که تا پیش از ماه اوت آغاز خواهد شد.
این هواپیما همچنین از جنس فیبر کربن است و حدود ۲.۳ تن وزن دارد و با سرعت ۴۵ کیلومتردر ساعت در هوا پرواز می‌کند. بال‌های سولار ایمپالس-۲ از بال‌های بوئینگ ۷۴۷ هم بزرگتر است. این هواپیما به ۱۷ هزار سلول خورشیدی نیز مجهز شده است.
پروژه ساخت ایمپالس-۲ از سال ۲۰۰۲ و با بودجه تقریبی ۱۰۰ میلیون دلار آغاز شد. از این پروژه به عنوان روح نوآورانه انرژی‌های تجدیدپذیر یاد می‌شود.
تاریخچه هواپیماهای خورشیدی
اولین پرواز هواپیمای خورشیدی به ۱۳ می ۲۰۱۰ بازمی‌گردد. در آن پرواز «سولار ایمپالس ۱» از پایگاهی در غرب سوئیس با سرعت ۶۰ کیلومتر بر ساعت پرواز کرد و پس از حدود ۱۳ ساعت پرواز در فرودگاه بروکسل به زمین نشست. این هواپیما تا ارتفاع ۳ هزار و ۶۰۰ متری بالا رفت و از آسمان فرانسه و لوگزامبورگ عبور کرد.
بر روی سطح بال‌ها و دم این هواپیما ۱۱ هزار و ۶۲۸ پیل خورشیدی نصب شده بود که توانی معادل توان اولین هواپیمای تاریخ که در ۱۹۰۳ به دست برادران رایت ساخته شد را تولید می‌کرد.
افزایش مشکلات تأمین سوخت برای هواپیماهای مسافربری، ناسازگاری سوخت‌های فسیلی این هواپیماها با محیط زیست و همچنین بالا رفتن تلفات انسانی، مهندسان هواپیمای خورشیدی را بر آن داشت تا با ارتقای توان و عملکرد این هواپیماها استفاده مسافربری از آن را عملی‌تر کنند.
اینک به نظر می‌رسد استفاده از هواپیماهای خورشیدی دست‌کم در چشم‌اندازهای نه چندان دور، دسترس‌پذیرتر شده و همه را به استفاده از سوخت‌های پاک امیدوارتر کرده است.
بیشتر بخوانید: