یک زندانی محکوم به اعدام در استان مرکزی، با حفظ کل قرآن از مرگ نجات یافته است.
محمد‌حسن نصیری، رئیس اردوگاه کاردرمانی و حرفه‌آموزی استان مرکزی، با اعلام این خبر گفته است که این زندانی در دو سال اخیر به اتهام نگهداری مواد مخدر در اردوگاه کاردرمانی استان مرکزی تحمل کیفر می‌کرده و منتظر اجرای حکم اعدام بوده، اما به دلیل شرکت در برنامه‌های فرهنگی و حفظ کل قرآن، حکم او با یک درجه تخفیف از اعدام به حبس ابد تقلیل پیدا کرده است.»
به گزارش هرانا، زندانی نجات‌یافته از اعدام ح-ر، ۳۶ ساله، با تحصیلات متوسطه معرفی شده است که دو سال قبل به جرم نگهداری ۱.۵ کیلوگرم شیشه در حوزه قضایی شهرستان شازند دستگیر و تحویل اردوگاه کاردرمانی و حرفه‌آموزی استان مرکزی شده است.
خبر نجات از مرگ این محکوم به اعدام با حفظ کل قرآن در حالی منتشر شده است که مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، در موارد مشابه، این اقدام را خلاف اصل آزادی مذاهب دانسته و گفته است که تعداد زیادی زندانی غیرمسلمان یا غیرمذهبی هم در زندان‌های ایران به‌سر می‌برند که با توجه به این معیار، از دریافت امتیاز عفو یا حتی مرخصی محروم می‌مانند.
هر چند نجات یک محکوم به اعدام از مرگ می‌تواند خبر خوشایندی باشد، اما آیا منوط کردن این رهایی به حفظ کردن کل قرآن، می‌تواند امر و اقدام مثبتی باشد؟
واکنش جمهوری اسلامی به مخالفان حکم اعدام این است که اجرای این حکم را ضامن بالا رفتن امنیت جامعه می‌داند و از سوی دیگر گفت‌و‌گوها بر سر تغییر مجازات اعدام در جرائم مرتبط با مواد مخدر، تا به حال به نتیجه نرسیده است: وقتی کشوری از لغو مجازات اعدام ضرر می‌کند
به این ترتیب وجود این امکان که با حفظ قرآن، حکم اعدام تحفیف پیدا کند، رویکرد ابزاری حکومت به ایدئولوژی و اعتقادات شهروندان جامعه را نشان می‌دهد که حتی می‌تواند سنگین‌ترین احکام قضایی را تغییر دهد. این نحوه مواجهه با اعتقادات شهروندان، آیا خود زمینه بروز ناامنی اجتماعی را فراهم نمی‌کند؟