ابوالحسن نجفی از زبان‌شناسان و مترجمان برجسته ایران و عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی در ۸۶ سالگی دیده از جهان فرو بست.
او بر اثر عفونت قلبی شدید ظهر جمعه دوم بهمن در بیمارستان مهر تهران درگذشت.
ابوالحسن نجفی در سال ۱۳۰۸ در نجف به‌دنیا آمد و سال ۱۳۲۶ در اصفهان در رشته ادبی دیپلم گرفت. سپس در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران در رشته زبان فرانسه تحصیل کرد و پایان‌نامه‌اش را درباره صادق هدایت نوشت. پس از تحصیلات دانشگاهی در اصفهان به آموزگاری روی آورد و بعد در تهران انتشارات «نیل» را راه‌اندازی کرد.
در اواخر دهه ۱۳۳۰ به فرانسه رفت و تا مقطع فوق لیسانس در رشته زبان‌شناسی در دانشگاه سوربن پاریس تحصیل کرد و سپس در ۱۳۴۴ به ایران بازگشت.
نجفی پس از بازگشت به ایران در اصفهان به حلقه ادبی جُنگ اصفهان پیوست و از شماره دوم مجله این گروه ادبی با آن همکاری کرد. در حلقه ادبی جُنگ اصفهان نویسندگان و شاعران مطرحی چون هوشنگ گلشیری، احمد میرعلایی، بهرام صادقی، محمد حقوقی، جلیل دوستخواه، مجید نفیسی و ضیاء موحد فعالیت می‌کردند.
ابوالحسن نجفی در این مدت در دانشگاه اصفهان نیز تدریس می‌کرد اما در آغاز دهه ۱۳۵۰ به تهران رفت و در نمایندگی مؤسسه انتشاراتی فرانکلین که مرکز آن در آمریکاست کار کرد و همزمان در دانشگاه تهران و در رشته زبان‌شناسی تدریس کرد. در همین دهه بود که متون دانشگاه آزاد را تنظیم و ویرایش می‌کرد و کتاب‌هایی در زمینه زبان‌شناسی نوشت.
پس از انقلاب ایران در سال ۱۳۵۷ به مرکز نشر دانشگاهی پیوست و سپس در سال ۱۳۶۲ در گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه علامه طباطبایی مشغول به کار شد.
نجفی از سال ۱۳۶۹ به عضویت پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی درآمد و در سال ۱۳۸۳ مدیر گروه ادبیات تطبیقی شد که در آن‌جا مجله ادبیات تطبیقی را منتشر می‌کرد.
ابوالحسن نجفی آثار برجسته‌ای در عرصه زبان فارسی، ویراستاری و ترجمه از خود به جای گذاشته است. از جمله آن‌ها می‌توان به «فرهنگ فارسی عامیانه»، «غلط ننویسیم»، «مبانی زبان‌شناسی و کاربرد آن در زبان فارسی» اشاره کرد. او همچنین چندین ترجمه از آثار نویسندگان فرانسوی همچون آندره مالرو، ژان پل سارتر، آلبر کامو، آنتوان دو سنت اگزوپری، کلود لوی استروس، رومن گاری، روبر مرل و روژه مارتن دوگار در کارنامه خود دارد.
ابوالحسن نجفی ۲۹ آذرماه سال جاری به روزنامه شرق گفته بود که او به عنوان کارمند مادام‌العمر فرهنگستان حقوق بازنشستگی نمی‌گیرد و از آن واهمه دارد که اگر بدحال‌تر شود، نتواند هزینه بیمارستان را بپردازد.
بیشتر بخوانید: جایگاه ابوالحسن نجفی در حلقه ادبی اصفهان و عرصه ترجمه