اگر اپوزيسيون جدی بود …

 فواد تابان – مدیر وبسایت “اخبار روز”

• با نظام تا حد براندازی آن مخالف هستم. متاسفانه حکومت ايران به کمک اصلاح‌طلبان از واژه «براندازی» مفهومی ترسناک ساخته که به بخش‌هايی از اپوزيسيون هم سرايت کرده است. من فکر می‌کنم که اکثريت مطلقی از مردمان ايران در پس کله خود برانداز اين حکومت هستند، يعنی آن را نمی‌خواهند و دوست دارند به جای آن يک حکومت دموکراتيک بر سر کار باشد. اما آن‌ها را ترسانده‌اند که اگر اين حکومت برود ايران يا تجزيه می‌شود يا در آتش جنگ فرو می‌رود.

در زمانه دستکاری مفاهيم، براندازی مترادف شده است با قتل و غارت. چرایی مخالفت با نظام جمهوری اسلامی واقعيت هر روزه کوچه و بازار در ايران است. دليل اين مخالفت فساد، غارت، سرکوب، ستم طبقاتی، سياسی، جنسيتی، اجتماعی است که اين حکومت بر جامعه  ايران تحميل کرده است.

دعوت رهبر رژيم اسلامی فريبکاری است. زيرا فقط حق رای دادن به نظام را در نظر دارد و نه حق مشارکت واقعی در انتخابات از جمله حق انتخاب شدن را. با تصميماتی که شورای نگهبان گرفته است اين فريبکاری زشت در معرض نگاه همگان قرار گرفته و تاييد شده که دعوت آقای خامنه‌ای فقط دعوت به رای دادن به «نظام» است و نه حق مشارکت در قدرت سياسی.

اما آن‌چه که باعث می‌شود او به فريبکاری دست بزند، يک زمينه اجتماعی دارد. او می‌داند که بخش بزرگ جامعه ايران با او مخالف است. اين دعوت در واقع توجه به آن دسته از مردم است که در نمايش‌های انتخاباتی حکومت شرکت نمی‌کند. اصلاح‌طلبان همواره سعی کرده‌اند اين نيرو را کوچک، کم اهميت و منفعل نشان بدهند. اما نيروی واقعی اعتراض به شرايط ضد دموکراتيک انتخابات در ايران، همين نيرو است که تسليم سياست بازاری «هزينه – فايده» نشده و برای تغيير شرايط به سود يک انتخابات دموکراتيک و آزاد بر حکومت فشار وارد می‌کند.

• اگر اپوزيسيون ايران از خود يک شخصيت حقيقتا استوار و پابرجا نشان می‌داد، همين دعوت عوام‌فريبانه و سردستی رهبر حکومت بهترين فرصت بود که به صورت متحد و يک پارچه او را تحت فشار قرار بدهد و بر حقوق مخالفان پافشاری و آن را طلب کنند. در آن صورت شايد آقای خامنه‌ای مجبور می شد برای گرم کردن انتخابات حداقل گوشه چشمی‌هم به حقوق مخالفان نشان دهد. ناگفته نماند که اصلاح‌طلبان سال‌ها به دروغ ادعا کرده‌اند که او دوست ندارد مردم در انتخابات شرکت کنند زيرا شرکت انبوه مردم باعث پيروزی آنها می شود!

اما وقتی از طيف ميانه‌رو حکومت، تا اصلاح‌طلبان محافظه‌کار و راديکال و نيروهای اصلاح‌طلب بيرون حکومت از ملی مذهبی گرفته تا چپ، از قبل دست‌ها را بالا برده و شرکت در هر انتخابات ضددموکراتيکی را هم به يک «ارزش» تبديل کرده‌اند، خيال آقای خامنه‌ای راحت است که در پی اين دعوت‌های توخالی، فشاری برای کسب حقوق واقعی ايجاد نخواهد شد. در اين شرايط او برای چه بايد به مردم وعده بدهد؟

• «کشور» برای آقای خامنه‌ای و جناح‌های جمهوری اسلامی همان «نظام اسلامی» است. وقتی او می‌گويد «اعتبار کشور» منظورش «اعتبار نظام» و البته «اعتبار رهبری» است که بدون آن «نظام» معنا ندارد. اين فکر کم و بيش، فکر همه حکومتيان است. برای من مهم ‌رين گام برای اين که کشور ما در مسير «اعتبار» قرار بگيرد، اين است که اين حکومت جايش را به حکومتی بدهد که دموکراسی و عدالت اجتماعی را هدف خود قرار داده باشد.

—————————————————————————————–

چرا خامنه‌ای موقع انتخابات به یاد مخالفان می‌افتد؟

نظر شیرین عبادی، بوالحسن بنی‌صدر، ژاله وفا، فرخ نگهدار، شهرنوش پارسی‌پور، حسن شریعتمداری، مهران مصطفوی، الاهه بقراط، محمدرضا شالگونی، سهراب مبشری و … درباره انتخابات.