محمدرضا شالگونی – فعال و تحلیلگر سیاسی
• من این نظام را به هیچ وجه قبول ندارم. تأیید جمهوری اسلامی یعنی تأیید بی‌حقی مردم ایران؛ یعنی گردن گذاشتن به نفی حق مردم برای تعیین سرنوشت خودشان. جمهوری اسلامی نه تنها (مانند همه حکومت‌های استبدادی) عملاً حق حاکمیت مردم را سرکوب می‌کند، بلکه یکی از نادرترین حکومت‌های جهان ماست که با صراحت تمام و به صورت تئوریک نیز نفی حق حاکمیت و آزادی‌های بنیادی مردم را دلیل وجودی خود اعلام می‌کند. برای پی بردن به این حقیقت کافی است به قانون اساسی رژیم نگاه کنید و فراتر از آن، به عربده‌های آوازه‌گران دستگاه ولایت که هم اکنون همه دَم گرفته‌اند که حتی مجلس خبرگان نیز حق نظارت بر اعمال رهبر را ندارد.
• انتخابات در جمهوری اسلامی دو وظیفه دارد: نخست – برگ انجیری است برای پوشاندن استبداد ولی فقیه و اختیارات نیمه خدایی او ؛ دوم- روشی است برای تنظیم رابطه باندهای مختلفِ کاست حکومتی. و اکنون با تلاش دستگاه ولایت برای بیرون راندن باندهای ناهمخوان از جرگه حکومتگران یا دست‌کم به حاشیه راندن آنها، کارکرد دوم انتخابات به نفع کارکرد اول به شدت تضعیف شده و انتخابات بیش از پیش به بالماسکه‌ای برای انتصابات در نهادهای “انتخابی” حکومت تبدیل شده است.
البته در دو دهه گذشته بخش بزرگی از مردم گاهی کوشیده‌اند با استفاده از فضای همین بالماسکه، انتخابات را به نوعی اعتراض علیه حکومت و به ویژه “اصل ولایت فقیه” تبدیل کنند یا دست‌کم، از اختلافات باندهای داخلی حکومت بهره‌برداری کنند و از این طریق، صولت سرکوب و زورگویی را کاهش بدهند. به نظر من، به این نوع اعتراضات ابتکاری مردم نمی‌توان ایراد گرفت، ولی همیشه باید به یاد داشته باشیم و به هم یادآوری کنیم که امید به اصلاح از درون یا از بالا در این رژیم تقریباً از محالات است.
• اعتبار کشور با حق حاکمیت و آزادی بی چون و چرای مردم آن پا می‌گیرد و پایدار می‌ماند؛ مردمِ در بند فقط با مقاومت‌شان در برابر زورگویی و زورگویان می‌توانند بنازند. بنابراین مردم ایران فقط با رهایی از چنگال این رژیم می‌توانند به کشورشان اعتبار ببخشند.
چرا خامنه‌ای موقع انتخابات به یاد مخالفان می‌افتد؟
نظر شیرین عبادی، بوالحسن بنی‌صدر، ژاله وفا، فرخ نگهدار، شهرنوش پارسی‌پور، حسن شریعتمداری، مهران مصطفوی، الاهه بقراط، محمدرضا شالگونی، سهراب مبشری و … درباره انتخابات