کلانشهرهای آسیایی به طور روزافزونی در معرض سیلاب قرار دارند. جاکارتا، پایتخت اندونزی در صدر فهرست شهرهای در خطر آسیایی‌ست. جاکارتا بیش از ۱۰ میلیون نفر جمعیت دارد و هر سال ۱۴ سانتی‌متر از ارتفاع آن با سطح دریا کاسته می‌شود. اگر کاهش ارتفاع این شهر همچنان ادامه پیدا کند، در طی فقط چند دهه، بسیاری از محلات آن زیر آب خواهد رفت.
اکنون یک دیوار بلند به طول ۳۵ کیلومتر می‌بایست جاکارتا را در برابر امواج دریا حفظ کند. ساخت این دیوار با مشارکت مهندسان هلندی آغاز شده است. قرار است که ۱۷ جزیره مصنوعی نیز ایجاد شود. در این جزایر خانه‌هایی ساخته می‌شود و در اختیار مردم قرار می‌گیرد. دولت اندونزی ۴۰ میلیارد دلار بودجه به پروژه ساخت دیوار اختصاص داده است. دولت در نظر دارد از طریق فروش زمین جزایر مصنوعی برای ساخت و سازهای سودآور این بودجه را تأمین کند. ناظران اما با توجه به فساد و رشوه‌خواری دستگاه اداری اندونزی، به آینده این پروژه بدبین‌اند.
طرفداران ساخت دیوار می‌گویند این دیوار تنها امکان حفاظت از شهر در برابر سیلاب است. جاکارتا فقط از سوی دریا در خظر سیلاب قرار ندارد. اگر ارتفاع شهر پایین‌تر از سطح دریا باشد، رودهایی که از جاکارتا عبور می‌کنند، به دریا نمی‌ریزند و در کوچه‌ها و خیابان‌های شهر جاری می‌شوند.
به دلیل رشد فزاینده جمعیت، ساکنان جاکارتا برای دستیابی به آب آشامیدنی چاه‌های عمیق حفر می‌کنند. حفر چنین چاه‌هایی باعث فروکش کردن سطح زمین می‌شود. این یک پدیده جهانی است و فقط به جاکارتا محدود نمی‌شود.
هلندی‌ها از دیرباز در احداث سد تجربه دارند. ۲۵ درصد خاک هلند زیر سطح دریا قرار دارد. برای مقابله با دریا اما احداث سد کافی نیست. خانه‌های شناور یکی دیگر از راهکارهاست.
در سال ۲۰۰۷ در جاکارتا سیل آمد و هزاران نفر بی‌خانمان شدند. پس از این واقعه بود که دولت به فکر چاره افتاد. ابتدا دیواره سدهایی که در نواحی شمالی شهر قرار داشتند، تقویت شدند و سپس مسئولان تصمیم گرفتند دیوار بلندی بسازند. این دیوار هشت کیلومتر از ساحل فاصله دارد و هفت متر از ارتفاع آن از آب بیرون است.
پیش‌بینی شده که دیوار حائل بین شهر و دریا در فاصله بین سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۳۰ آماده شود.
گالری عکس: دیوار ساحلی جاکارتا در دست احداث
[metaslider id=182814]