شهروند- خبرنگار از آموزش‌هایی که خبرنگار می‌بیند بی‌بهره است. چگونه باید یک شهروند- خبرنگار این کاستی را جبران کند؟ ما به چه مهارت‌هایی نیاز داریم برای اینکه یک شهروند- خبرنگار موفق شویم؟ آسیب‌های ارتباط جمعی و فعالیت اجتماعی در توییتر و فیسبوک چیست؟ چه فاصله‌ای بین خبررسانی و کنشگری مدنی وجود دارد؟
آرش کمانگیر در مجموعه مقالاتی که در سایت «آکادمی زمانه» منتشر شده، تلاش می‌کند به این پرسش‌ها پاسخ دهد.
هدف نویسنده این است که با در نظر داشتن ملاحظات فرهنگی ما در ایران سویه‌هایی از مهارت‌های لازم برای ایجاد یک نظام موفق شهروند – روزنامه‌نگاری را بررسی کند و چالش‌ها را نشان بدهد.
او می‌نویسد: «بخش بزرگی از تلاش برای تغییر وضعیت جامعه ایران، در فضاهای سایبری رخ می‌دهد. در این فضاها، شهروندان از حق آزادی بیان، که اغلب در دنیای فیزیکی دسترسی به آن پرهزینه است، استفاده می‌کنند. نکته کلیدی این است که فضای مجازی لزوماً ادامه بدیهی فضای حقیقی نیست و ملزومات خاص خود را دارد. به عبارت دیگر، برای فعالیت موفق در اینترنت، باید مختصات آن را بهتر بشناسیم و بر مجموعه‌ای از مفاهیم مسلط باشیم. علاوه بر این، شهروند- خبرنگار موفق باید بتواند از ابزارهای لازم برای فعالیت در این فضا مدد بگیرد و مفاهیم امنیت و حریم شخصی را در متن فعالیت خود درج کند.»
مجموعه شهروند – خبرنگار از آرش کمانگیر در هشت بخش در سایت آکادمی زمانه منتشر شده است:
شهروند خبرنگار؛ شهروندی که حتماً نباید «خبرنگار» باشد
صدا، تصویر، حرکت: مروری بر ابزارها – بخش اول
صدا، تصویر، حرکت: مروری بر ابزارها – بخش دوم
صدا، تصویر، حرکت: مروری بر ابزارها – بخش سوم
امنیت اطلاعات در فعالیت روی وب