خشونت یکی از مسائل عمده جامعه‌های بشری است. در کشورهای استبدادزده یکی از شکل‌های اصلی بروز آن خشونت دولتی برای حفظ و تحکیم نظام است. نیروهای مخالف نیز می‌توانند خشونت‌ورز شوند. وظیفه روزنامه‌نگار بازنمایی امور است. اما خشونت را چگونه می‌توان بازنمود؟ آیا بازنمایی هر شکلی از آن رواست؟ اما همه شکل‌های خشونت آشکار نیستند و در نتیجه بازنمایی آنها مشکل است. چگونه خشونت‌های پنهان را تشخیص دهیم و چرا به عنوان روزنامه‌نگار موظفیم به آنها بپردازیم؟ کارافزار اصلی روزنامه‌نگار زبان است. زبان خود یک نهان‌گاه و جلوه‌گاه اصلی خشونت است. روزنامه‌نگار چرا و چگونه باید به بررسی انتقادی کارافزار اصلی خود رو آورد، آن هم از زاویه امکان آلودگی آن به خشونت؟
وبینار
در یک وبینار آموزشی، در روز جمعه ۲۰ تیر ۱۳۹۳ (۱۱ ژوئیه ۲۰۱۴)، درباره «روزنامه‌نگاری و مسئله خشونت» بحث کرده‌ایم.
دو روان‌شناس شناخته شده
دکتر حسن مکارمی (پاریس)
و رضا کاظم‌زاده (بروکسل)
که هر دو سابقه کار پژوهشی طولانی درباره مسئله خشونت دارند، مهمانان این وبینار بودند.
ویدئو − بخش اول:
ویدئو − بخش دوم:
Trackbacks