نامه نرگس محمدی به محمدجواد ظریف

نرگس محمدی، نايب رئيس کانون مدافعان حقوق بشر با ارسال نامه‌ای به محمدجواد ظريف، وزير امور خارجه جمهوری اسلامی ايران در مورد واکنش او به ديدار کاترين اشتون، مسئول سياست خارجی اتحاديه اروپا با تعدادی از فعالان حقوق زن، توضيحاتی را ارائه کرد.

نرگس محمدی خطاب به ظريف نوشت که به کار بردن واژه “محکوم فتنه” از سوی وزير امور خارجه دولت يازدهم در مورد وی غيرمنتظره و تعجب انگيز بوده است.

اين فعال حقوق بشر با اشاره به واژه “فتنه” که از سال ۸۸ “بهانه‌ای برای سرکوب، محکوم کردن و تضييع حقوق تعداد زيادی از شهروندان ايرانی” بوده، می‌نويسد “تندروهای حکومت از اين واژه اساسا برای به “سه کنج” راندن مخالفان و منتقدان بهره می‌جويند و کارکردی سرکوبگرانه پيدا کرده است.”

پس از ملاقات کاترين اشتون با گوهر عشقی، مادر ستار بهشتی، نرگس محمدی و ۵ فعال ديگر حقوق زن، برخی مسئولان حکومتی و سايت ها و رسانه‌های وابسته به طيف محافظه‌کار در موضع گيری‌هايی با انتقاد از عملکرد دستگاه ديپلماسی، اتهام‌هايی را هم به خانم محمدی نسبت دادند.

نرگس محمدی در نامه خود با انتقاد از عنوان “فتنه” گفته “اينجانب چون هزاران شهروند بی‌گناه ايرانی که با اين عنوان مبهم، حقوق انسانی شان تضييع شده است، «محکوم فتنه» نيستم بلکه محکوم بی‌عدالتی و تبعيض هستم”.

محمدجواد ظريف سه روز پيش در پاسخ به اين پرسش که آيا وزارت خارجه از ديدار کاترین اشتون با فعالان زن آگاه بوده است، گفت: “اين طور برنامه‌ها را وزارت خارجه تنظيم نمی‌کند، بنابراين وزارت خارجه نه اطلاعی داشته و نه در اين زمينه گفت‌وگويی با وزارت خارجه شده بود.”

وی تأکيد کرده بود: “ما اين کار را مثبت و مفيد نمی‌دانيم و احساس می‌کنيم که سوءظن مردم ايران را نسبت به گرايش غربی‌ها افزايش می‌دهد و اين کارها را هم منبعث از تمايلات سياسی و برخوردهای دوگانه می‌دانيم.”

رسانه‌های ايران نيز به‌نقل از ظريف نوشته بودند: “از دیدار اشتون با محکومان فتنه هیچ اطلاعی نداشتیم”.

نرگس محمدی در پاسخ به ظريف افزود: “ای کاش جنابعالی در اين مصاحبه به جای محکوم فتنه حداقل از يک واژه تعريف شده و حقوقی استفاده می‌کرديد”.

این فعال حقوق بشر که در دادگاه تجديد نظر به اتهام اقدام عليه امنيت ملی به شش سال حبس محکوم شده بود، دو سال پيش به دليل بيماری جدی با قرار وثيقه، اجازه مرخصی و درمان خارج از زندان دريافت کرد.

در مهرماه ۱۳۹۰ خانم اشتون در بيانيه‌ای با ابراز نگرانی از وضعيت نرگس محمدی، نايب‌رئيس کانون مدافعان حقوق بشر، گفته بود که با توجه به وضعيت سلامتی خانم محمدی، او در زندان به امکانات پزشکی لازم دسترسی نخواهد داشت.

نرگس محمدی در نامه‌اش ضمن اشاره به انتخاب حسن روحانی به‌عنوان رییس‌جمهور به‌واسطه حمایت و شرکت گسترده مردم و اصلاح‌‌خواهان، نوشت “تصور و توقع این است که گفتمان غالب دولت و سیاست‌های چنین کابینه‌ای اگر نه کاملا منطبق با آرای اصلاح‌خواهان، عدالت‌طلبان و آزادی‌طلبان جامعه، حداقل می‌بایست همسو با چنین جریانات و تفکرهای ملی و مردمی باشد.”

او ضمن معرفی خود به‌عنوان نايب رئيس کانون مدافعان حقوق بشر و از فعالان زنان، شرکت در چنين ملاقات‌ها و گفت‌وگو با مقامات بين‌المللی و گروه‌های حقوق بشری را حق طبيعی و مسلم خود دانسته است.

نايب رييس کانون مدافعان حقوق بشر ملاقات با کاترين اشتون را نه يک ديدار حاشيه‌ای بلکه برنامه‌هايی دانست که هدف جامعه جهانی است.

او در پايان نامه خود می‌آورد “دولت‌ها نمی‌توانند و نبايد به تنهايی مخاطب و تصميم‌گير در گفت‌و‌گوهای بين‌المللی به ويژه در عرصه حقوق بشر باشند و نقش نهادهای مدنی بسيار تعيين کننده است.”

کاترين اشتون اولين سفر خود به تهران را با ديدار با هفت نفر از فعالان حقوق زن آغاز کرد. مادر ستار بهشتی، وبلاگ‌نويس کشته شده در اثر بدرفتاری در بازداشتگاه پليس يکی از اين هفت نفر بود.