آنتونیو راموس روسا، یکی از سرشناس‌ترین و مهم‌ترین شاعران و نویسندگان پرتغال، روز گذشته، دوشنبه ۱ مهر ماه ۱۳۹۲ (۲۳ سپتامبر) در ۸۸ سالگی در بیمارستانی در لیسبون در اثر ذات‌الریه درگذشت.
روزنامه «پوبلیکو»، چاپ لیسبون با اعلام این خبر نوشت: “در شعر پرتغال در قرن بیستم هیچ شاعری را نمی‌توان یافت که به اندازه راموس روسا خود را وقف ادبیات کرده باشد.”
و در ادامه افزود: “آثار راموس روسا از مهم‌ترین و شاخص‌ترین آثاری است که در قلمرو شعر مدرن در ادبیات معاصر پرتغال پدید آمده است.”
آنتونیو راموس روسا که در ۱۹ اکتبر ۱۹۲۴ متولد شده است، نخستین مجموعه شعرش را در سال ۱۹۵۸ با عنوان “فریاد واضح” منتشر کرد. او در آن زمان کارمند دولت بود.
راموس روسا بیش از ۸۰ مجموعه شعر، و مقالاتی در نقد ادبی منتشر کرده و بارها جوایزی را در سطح ملی و بین‌المللی به‌دست آورده است. او یک بار هم کاندید نوبل ادبی شد، اما این جایزه را نتوانست به‌دست بیاورد.
در جهان اشعار راموس روسا چهار عنصر اصلی، هوا، آب و خاک و آتش از بسامد بالایی برخوردارند. او همچنین در اشعارش به منشأ هستی و به معنا و مقصود نهایی زندگی انسان نیز توجه دارد.
گزیده‌ای از اشعار او به زبان‌های اسپانیایی، فرانسه، آلمانی و انگلیسی ترجمه و منتشر شده است. به زبان فارسی جز چند شعر کوتاه، هنوز کتابی از او ترجمه و منتشر نشده است.
راموس روسا در شعری می‌سراید:
هیچ چیز را نمی‌توانم به تعویق بیندازم
حتی اگر شب وزن قرن‌ها را بر شانه‌هایم بیندازد
حتی اگر سایه روشن پگاه دیر برسد
نمی‌توانم زندگی‌ام را به قرنی دیگر موکول کنم
عشقم را
و فریاد آزادی‌ام را نیز