خدیجه (مارسیا) مهدی‌پور زندانی سیاسی در ایلام در تماسی از زندان به دوستان خود اطلاع داده است که زندانیان زن ایلام یک‌ سال از حق هواخوری محروم بوده‌اند و اعتراض آنان برای هواخوری بی‌پاسخ مانده است. به گفته این زندانی وضعیت تغذیه نیز به اندازه‌ای فاجعه است که پاسخ ماموران زندان در پاسخ به زندانیان برای درخواست غذای گرم این بوده: «بروید خانه‌هایتان غذای خوب بخورید.» مهدی‌پور تنها زندانی سیاسی در میان هشت زندانی زنان ایلام است. این زنان جرمشان قتل است و مارسیا توسط آنان ضرب و شتم شده و وقتی اعتراض کرده است، مامورین زن زندان به او توهین جنسی کرده‌اند. این زندانی می‌گوید: «ما از بهداری نیز محرومیم و وقتی بالاخره پایمان به بهداری رسید، پزشک بهداری با بی‌تفاوتی گفت بروید آب نمک بخورید.» اعتراض مارسیا مهدی‌پور برای درمان چشمش که پیش‌تر در زندان آسیب دیده بود نیز بی نتیجه مانده است. در شرایطی که حق زندانی دسترسی به امکانات حداقلی درمان و تغذیه است، جمهوری اسلامی در پاسخ به انتقادهای سازمان‌های بین‌المللی درباره نقض حقوق بشر در زندان‌های ایران ادعا می‌کند زندانیان از این حداقل‌های انسانی برخوردارند.