حیدری وجودی، شاعر، عارف، مولاناشناس و بیدل‌شناس نامدار افغانستان، صبح چهارشنبه ۲۱ خرداد / ۱۰ ژوئن دیده بر جهان فروبست. حیدری وجودی چندی پیش به ویروس جدید کرونا مبتلا شده بود و بر اثر این بیماری در سن ۸۱ سالگی در کابل درگذشت. حیدری وجودی بیشتر غزل می‌سرود و از او دست‌کم ۱۴ مجموعه شعر و ده‌ها مقاله به جا مانده است. عشق و جوانی، رهنمای پنجشیر، نقش امید، با لحظه‌های سبز بهار، سالی در مدار نور، سایه معرفت، صور سبز صدا، میقات تغزل، ارغنون عشق، رباعیات و دو بیتی، شکوه قامت مقاومت، غربت مهتاب، لحظه‌های در آب و آتش و آوای کبود، از جمله این آثار هستند. او از سال‌ها پیش با برپایی محافل مثنوی‌خوانی، جوانان علاقمند به ادبیات عرفانی را در کابل، آموزش می‌داد. حیدری وجودی در سال ۱۳۱۸ در ولسوالی رخه ولایت پنجشیر به‌دنیا آمد و در سال ۱۳۴۳ کارمند کتابخانه عمومی افغانستان شد و تا پایان زندگی بیشترین اوقات خود را در این کتابخانه ‌گذراند. او همچنین معاون کانون دوستداران مولانا جلال‌الدین محمد بلخی، عضو مؤسسان بنیاد فرهنگ افغانستان، ‌عضو رهبری انجمن نویسندگان افغانستان و رئیس بنیاد غزالی بود.