فعالان صنفی دانشگاه‌های کشور به مناسبت بازگشایی دانشگاه‌ها بیانیه‌ای مشترک با عنوان «ما بازمی‌گردیم» منتشر کردند. دانشجویان در این بیانیه با اشاره به وقایع سال گذشته نوشته‌اند: «در سالی که گذشت، ما دانشجویان همگام با دیگر اقشار مردم در دانشگاه‌ها صدای اعتراض به ستم و استبداد را بلند کردیم و با همرزمانمان در خیابان پیمانِ مقاومت بستیم. بهای این ایستادگی زیاد و دستاوردهای آن ماندگار بود؛ بازداشت، اخراج، تعلیق و تهدید شدیم، اما پس از گذشت یک سال به نقطه‌ای رسیده‌ایم که باور داریم قدم در راهی بی‌بازگشت و روبه‌جلو نهاده‌ایم که بدل به آگاهی‌ای همگانی در بین ما شده است». فعال صنفی دانشجویان در ادامه با اشاره به این‌که، اکنون استبداد شاید بیش از هر زمان دیگر از بدو تاسیس، کمر به قتل دانشگاه بسته‌ است؛ از حذف دانشجویان و اساتید غیرهمسو از فضای دانشگاه، اخته‌کردن تشکل‌ها و محدود ساختن حوزه فعالیتشان، تفکیک و حذف یک‌به‌یک فضاهای دانشجویی، محروم‌کردن دانشجویان از امکانات رفاهی درخور و به‌حقشان گرفته تا حرکت به سوی پولی‌سازی دانشگاه و حذف آموزش رایگان، آورده‌اند: «تجربه‌ی متناوب خواستن، سرکوب و ایستادگی در سالی که گذشت، ما را وارد مرحله‌ تازه‌ای از کنشگری و مقاومت برای رسیدن به آرمان‌هایمان کرده است که اقدامات سرکوبگرانه حکومت را بی‌اثر خواهد کرد». دانشجویان در ادامه یکی از اهداف خود را برای ثبت این مسیر در قالب کارهایی همچون گزارش جنبش، انتقال این تجربه‌ ادامه‌دار به دانشجویان جدید دانشگاه دانسته‌اند. در پایان دانشجویان با بیان این‌که «به جلو می‌نگیریم»، نوشته‌اند که دانشگاه در بسیاری از «ساحت‌ها نامولد» شده است: «حال با انباشتی از تجربه و در امتداد مسیر بی‌بازگشتی که طی کرده‌ایم، وقت بازپسگیری و بازتعریف دوباره‌ی دانشگاه به‌عنوان میدانی برای تخیل و ساخت آینده و مبارزه برای رسیدن به آن است. هم‌اکنون در درون جنبش دانشجویی سنت و ادبیاتی درحال ساخته‌شدن است که خار چشم استبداد و آتشی روشنی‌بخش برای راهی‌ست که به سوی فردا در پیش گرفته‌ایم.»